نقش متدهاي مختلف آموزش زبان‌هاي خارجي بر ميزان اضطراب زباني و اثربخشي دوره‌هاي توانمند‌سازي كنترل اضطراب بر تحول الگوي يادگيري زبان‌آموزان

در پژوهش حاضر به بررسي اين موضوع پرداختيم كه چگونه نوعِ متد آموزشي مي‌تواند بر ميزان اضطراب زباني دانشجويان زبان‌هاي خارجي تأثير بگذارد. يك گروه 40 نفره از دانشجويان دختر و پسر در سطح پيش‌دانشگاهي به‌عنوان جامعه آماري انتخاب شدند. آموزش زبان فرانسه در دو هفته‌ي اول، از طريق متد گرامر-ترجمه انجام شد. در پايان دو هفته تست تعيين مقياس اضطراب كلاس زبان خارجي: FLCAS، از اين گروه بعمل آمد. در دو هفته دوم نوع متد آموزشي از گرامر-ترجمه به رويكرد كنشي تغيير يافت. پس از پايان دو هفته مجدداً از فراگيران تست اضطراب بعمل آمد. نتايج حاصله نشان دادند كه ميان نوع متد آموزشي و ميزان اضطراب زبان‌آموزان رابطه معناداري وجود دارد و سطح اضطراب زبان‌آموزان در حين يادگيري با رويكرد كنشي بالاست(پيش‌آزمون). در دو هفته سوم به آموزش با استفاده از رويكرد كنشي با مداخله‌ي دوره‌ي توانمندسازي كنترل اضطراب ادامه داديم(پس‌آزمون). نتايج آمار توصيفي دانشجويان در پيش‌آزمون و پس‌آزمون نشان داد كه آنها در پيش‌آزمون اضطراب زباني(ميانگين = 130.55) ميانگين اضطراب بالاتري نسبت به پس‌آزمون(ميانگين = 65.10) كسب كرده‌اند. همچنين، بر اساس نتايج آزمون تي همتا شده، (تي(39) = 14.14, احتمال = 0.000) چنين استنباط شد كه دانشجويان به صورت معناداري ميانگين كمتري در پس‌آزمون اضطراب زباني كسب كرده‌اند. شاخص اندازه اثر آماره تي 14/17 برابر 0/940 است. كه اندازه اثر بزرگي را نشان ميدهد. نتايج اين پژوهش بازتابدهندهي نگاه جديدي در آموزش زبان است. در اين رويكرد و نگاه جديد، آموزش زبان هدفي جامعنگر دارد. به اين معنا كه آموزش بايد ذهن و قلب را در كلاس درس مورد توجه قرار دهد و علاوه بر محتواي زباني، محتواي مربوط به راهبردهاي عاطفي-فرهنگي و اجتماعي نيز در آن گنجانده شود.