مطالعه سرانجام بيماران بستري در بخش اورژانس بيمارستان‌هاي رسول اكرم (ص) و فيروزگر با شكايت غيراختصاصي ضعف و بي‌حالي

زمينه و هدف: داشتن ضعف و بي‌حالي و احساس نياز به خدمات اورژانس بيمارستاني يكي از مهم‌ترين علل مراجعه بيماران به اورژانس بيمارستان‌ها مي‌باشد. مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط بين ميزان ابتلا و مرگ‌ومير بيماري‌ها با ضعف و بي‌حالي مراجعه‌كنندگان انجام شد.مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت مشاهده‌اي و آينده‌نگر در بخش اورژانس بيمارستان‌هاي رسول اكرم و فيروزگر انجام گرفت. بيماران توسط تيم ارزيابي‌كننده در واحد ترياژ اورژانس توسط ابزار معتبر بين‌المللي ترياژ شاخص شدت اورژانس (ESI) به 5 گروه تقسيم شدند. بيماران به مدت 2 ماه پس از زمان ترخيص پيگيري شدند و وضعيت بيمار از لحاظ بيماري، سلامت يا مرگ مورد بررسي قرار گرفت.نتايج: در بين سطوح 1 و 2 (بيمار با شرايط سطح حدت بالا) و 3 (نياز بيمار به دو يا بيشتر از تسهيلات اورژانس در صورت عدم اختلال در علائم حياتي)، سطح 3 بيشترين فراواني مراجعه را داشت (61.9 درصد). 90.7 درصد بيماري زمينه‌اي داشتند و 66.1 درصد از بيماران در زمان مراجعه دارو مصرف مي‌كردند. در همان مراجعه اول 11 درصد از بيماران فوت كرده‌اند. در پيگيري اوليه 23.7 درصد افراد همچنان بيمار بودند، 40.7 درصد بهبودي پيدا كرده بودند و 17.8 درصد آنان فوت كرده بودند.نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد در پيگيري نهايي 9.3 درصد افراد همچنان بيمار بودند؛ ميزان بيماران بهبود يافته در پيگيري نهايي 44.1 درصد بود و درصد فراواني فوتي‌ها در پيگيري نهايي 24.6 درصد بود. درصد مرگ‌ومير بالا نشان از اين دارد كه نگراني بيماران نه به خاطر داشتن ضعف و بي‌حالي، به خاطر بيماري زمينه‌اي خطرناك بوده است كه آن‌ها را مجاب به مراجعه به بيمارستان كرده است.