اذن شوهر در حج مستحبي همسر موقت

مسئله اصلي پژوهش حاضر، بررسي فقهي جايگاه اذن شوهر در حج مستحبي همسر موقت است. در بررسي اين مسئله لازم است اصل اولي در حكم تكليفي و وضعي معلوم گردد.  اصل اولي حاكم در حكم تكليفي مسئله، اصالة البرائة و در حكم وضعي، اصالة الصحه است، اما چندين اطلاق و عموم در مقابل اين اصل وجود دارد؛ مثل: اطلاق روايات دال بر نياز حج استحبابي زن به اذن شوهر، اطلاق حرمت ايذا، اطلاق حرمت خروج از منزل، اطلاق اطاعت زن از شوهرش، و نيز عموم لزوم به مقتضاي عقد و اجاره و عموميت عدم الخلاف. مهم‌ترين مقيد اين اطلاقات، وجود قرينه لبّي است دال بر اينكه حكم لزوم اطاعت و حرمت خروج از منزل مختص به عقد دائم است، نه مطلق همسر و عموم لزوم به مقتضاي عقد در همه حالت‌ها جاري نيست. نتايج حاصل از اين تحقيق كه به صورت كتابخانه‌اي و نرم افزاري انجام شده، حاكي است  اذن شوهر در صورتي كه حج‌ رفتن زن با حق شوهر تنافي داشته باشد مورد نياز است؛ در نتيجه قول به تفصيل از مجموع ادله قابل استفاده است.