جايگاه قبور بزرگان در سنت يهود بررسي در منابع عهديني و روايات اسلامي

در روايات شيعه و سني از قرار دادن قبور به منزله مسجد نهي شده است و آن را شيوه يهود دانسته اند. اين روايات افزون بر اينكه ظاهراً با آيه 21 سوره كهف در تعارض است، با آياتي كه درباره آزار و قتل پيامبران به دست يهوديان است نيز ناسازگار است. در اين پژوهش بر آنيم تا با ديدي فرااسلامي و به شيوه اي توصيفي-تحليلي دريابيم جايگاه قبور بزرگان در فرهنگ يهود چگونه بوده است. با توجه به منابع عهديني مي توان گفت سنت زيارت، توسل و حتي سجده بر قبور بزرگان جزو «سنت هاي عامه» (minhag ha’am) در ميان يهود بوده است. گروهي از فقهاي يهود از ترس شرك‌آلود شدن اين سنت تلاش كردند آن را تا حد امكان محدود كنند. از روايات اسلامي برمي آيد كه اين سنت يهود در عصر پيامبر (ص) در حجاز و اطراف آن شكلي شرك‌آميز به خود گرفته بود. ازاين‌رو به سبب ترس از نفوذ چنين رفتارهايي در ميان مسلمانان، چنان نهي هايي در روايات پديد آمد.