ظاهرشدن غيرمسلمان در حال مستي در معابر و اماكن عمومي در حقوق ايران

يكي از جرايم موجود در فقه كيفري شيعه، جرم «ظاهرشدن غيرمسلمان در حال مستي در معابر و اماكن عمومي» است. جرم مورد بحث، براي نخستين بار، با تصويب قانون مجازات اسلامي 1392 به نظام حقوقي ايران راه يافته است. با اين حال، قانون نسبت به شرح و بسط شرايط تحقق اين جرم ساكت است. طبق يافته هاي پژوهش، «در حال مستي» يا به تعبيري مستي قوي و آشكار، حالتي مابين مستي ضعيف و مسلوب الاختياري است. در اين حالت، مرتكب، رفتارهاي مستانه را از خود بروز مي دهد، لكن؛ وي، نسبت به رفتارهاي خود، آگاه و متوجه است. همچنين، اين جرم با صرف ظاهرشدن غيرمسلمان در مكان و معبر عمومي، تحقق مي يابد؛ لذا نيازي به ديده شدن توسط ديگري وجود ندارد. در رابطه با جرم مورد بحث، مقنن بر خلاف نظر مشهور مبني بر تعيين كيفر حدي، مجازات تعزيري را براي آن برگزيده است. اين عدول عامدانه از مجازات حدي و گزينش فتاوي غيرمشهور در اين زمينه و برخي ديگر از مواد باب حدود، ناشي از كاربست «سياست كاهش اجراي كيفرهاي حدي» است. بدين لحاظ كه مقنن، همزمان، در چارچوب اصل چهارم قانون اساسي و نيز پذيرش واقعيت هاي غيرقابل اغماض جهان معاصر، درصدد كاهش اجراي كيفرهاي حدي برآمده است.