كمي سازي اثر تغيير اقليم بر افت آب زير‌زميني در مناطق خشك و نيمه‌خشك

با توجه به اهميت منابع آب زيرزميني در مناطق خشك و نيمه خشك و متأثر بودن اين منابع از پديده تغيير اقليم،در تحقيق حاضر به ارزيابي روند تغيير اقليم در دشت ميناب از ابتدا تا زمان حاضر و تأثير آن بر نوسانات سطح آب زيرزميني در دوره آتي پرداخته شده است. جهت بررسي پديده تغيير اقليم از مدل اقليمي CanESM2 با‌استفاده از نرم‌افزار SDSM4.2 و براي مدل‌سازي كمي تأثير پديده تغيير اقليم بر منابع آب زيرزميني از نرم‌افزار GMS10.0.5 تحت سناريوهاي انتشار RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 استقاده شد. نتايج حاصل از بررسي پديده تغيير اقليم در دوره آتي(1414) در سناريوهاي ذكر شده گوياي آن بود كه به‌ترتيب دما به ميزان 1/88، 2/60 و 4/28 درجه سانتي‌گراد افزايش و بارش به ميزان 34/19، 42/08 و 59/43 درصد نسبت به حالت پايه كاهش مي‌يابد. نتايج اعمال سناريوهاي اقليمي با‌استفاده از مدل آب زير‌زميني نشان داد كه به دليل كاهش بارندگي در اين دوره، در سناريوهاي مذكور متوسط تراز سطح آب زيرزميني در دوره‌هاي آتي 1398، 1403، 1408 و 1414 نسبت به تراز سطح آب در سال پايه (1382-1383) به ترتيب در سناريو RCP2.6 برابر با 13/8-، 18/07-، 22/1- و 24/7- متر در سال براي سناريو RCP4.5 به‌ترتيب برابر با 13/8-، 18/9-، 22/7- و 25/1- متر در سال و براي سناريو RCP8.5 براي سال‌هاي مذكور به‌ترتيب برابر با 14/2-، 19/2-، 23/0- و 25/4- برآورد شد. تغييرات ياد شده تنها مبتني بر پيش بيني تغييرات پارامترهاي بارش و دما در دوره آتي در دشت ميناب مي باشد و چنانچه افزايش بهره برداري نيز ادامه يابد بر وخامت شرايط در اين دشت خواهد افزود. لذا توصيه مي‌گردد برنامه‌ريزان و مسئولين راهكارهاي لازم را براي سازگاري با شرايط آب و هوايي جديد و كمبود آب در اين منطقه اتخاذ نمايند و خود را با شرايط آينده تطبيق دهند.