تحليل مقايسه‌اي نقش سازمان‌هاي مردم‌نهاد و حكومت‌هاي محلي در تحقق حكمراني خوب منابع طبيعي

توجه به اهميت توسعه و پذيرش نظريه حكمراني خوب يك مدل ايده‌آل جهت توسعه پايدار است. حكمراني خوب با فراهم كردن فضا براي فرآيندهاي مشاركتي، بستر مناسبي براي تقويت جامعه مدني در كنار دولت و بخش خصوصي در اداره كشورها به‌شمار مي‌رود. در اين ميان، سازمان‌هاي مردم‌نهاد به‌عنوان بخش مهمي از جامعه مدني، در تلاش‌اند تا حفره‌هاي دولت را در مناطق جغرافيايي پر كنند.در زمينه حكمراني خوب بر مباني شاخص‌هاي ارائه شده توسط كميسيون اقتصادي در برگيرنده استفاده صحيح از منابع طبيعي است. در بحث سازمان‌هاي مردم‌نهاد، مي‌توان به اهميت آنها بعنوان يكي از بازيگران كليدي براي تحقق حكمروايي خوب در چهارچوب ارتقاي سرمايه اجتماعي اشاره كرد. پژوهش حاضر كه از نوع توصيفي-مقايسه‌اي است، به بررسي مقايسه‌اي تحقق مؤلفه‌هاي حكمراني خوب (با مولفه‌هاي پاسخگويي، شفافيت، مسئوليت‌پذيري و حاكميت قانون) از طريق سازمان‌هاي مردم‌نهاد و حكومت‌هاي محلي در ايران پرداخته است. نتايج، نشان داد كه سازمان‌هاي مردم‌نهاد در تحقق مؤلفه‌هاي حكمراني خوب مطلوب‌تر از حكومت محلي عمل كرده‌اند و مؤلفه‌هاي حكمراني خوب به شكل معناداري بر شاخص‌هاي كنترلي فقر، فساد و رفع تبعيض و نابرابري ارتباط دارند كه اين هدف عالي از مجراي كنشگري فعالانه سازمان‌هاي مردم‌نهاد قابل تحقق است.