بكارگيري تسليحات شيميايي در دفاع مقدس از منظر حقوق مسئوليت بين المللي

تسليحات شيميايي با وجود فناوري ساده خود، توان نابودسازي زيادي دارند. رژيم بعث با حمايت كشورهاي ديگر، به‌كارگيري تسليحات شيميايي عليه ايران را از 23 دي‌ماه 1359 هجري شمسي، يعني از همان روزهاي ابتداي جنگ تحميلي، آغاز كرد و روزبه‌روز بر روند استفاده از اين تسليحات افزود. رژيم بعث عراق، حدود ده حمله شيميايي در سال 1359 را به حدود 45 حمله در سال 1367 رساند. بدون ترديد همكاري و حمايت ديگر كشورها از جمله و به ويژه آمريكا در اين اقدام ددمنشانه رژيم بعث بسيار مؤثر بوده است. مقاله پيش رو به بررسي به‌كارگيري تسليحات شيميايي در دفاع مقدس از منظر حقوق مسئوليت بين المللي كشورها مي‌پردازد. روش پژوهش، توصيفي-تحليلي است و راستي آزمايي فرضيه اين پژوهش از طريق توصيف، تحليل منطقي و بررسي منابع حقوق بين الملل عمومي انجام شده است. مقاله پيش رو از رهگذر تحليل گزاره هاي حقوقي بين المللي استدلال كرده است كه افزون بر رژيم بعث، مسئوليت بين المللي كشورهاي ديگر بابت نقشي كه در كمك يا مساعدت ايفا كرده اند نيز محقق است.