نقد ادله اخلاقي دانشمندان غربي در توجيه سقط جنين در بارداريِ ناشي از تجاوز به عنف، از منظر اخلاق اسلامي

مسئله «سقط جنين در بارداري حاصل از تجاوز به عنف» ازجمله مسائل حساس، چالشي و بحث‌برانگيز محافل گوناگون علمي است كه به‌رغم اهميت بسيار، از حيث بررسي حكم اخلاقي كمتر مدنظر قرار گرفته و با آن به‌مثابه يك مسئله حاشيه‌اي برخورد شده است. خلأ حكم اخلاقي صريح موجب شده است‌ زنان باردارشده از اين رهگذر در دوراهي ترديد بين حفظ جنين و تحمل فشار سنگين خانواده و جامعه ازيك‌سو، و اسقاط جنين از سوي ديگر قرار گيرند. اينجا‌ست ‌كه نگاه اخلاقي به اين مسئله اهميت پيدا مي‌كند. در عين مخالفت برخي از مكاتب اخلاقي با مسئله سقط جنين و آوردن ادله متقن به نفع خويش، برخي از دانشمندان اخلاق غربي با آوردن ادله‌اي همچون حقّ دفاع از خويش، حق شخص بر تن خويش و مانند آن سعي در اثبات جواز اخلاقي اين كار از سوي زنان نموده‌اند، وحال آنكه پس از تجزيه و تحليل داده‌هاي ايشان توسط اخلاق اسلامي، مي‌توان به اين نتيجه رسيد ‌كه ادله ايشان قاصر از اثبات اخلاقي ‌بودن اسقاط جنين در بارداريِ حاصل از تجاوز به عنف است، و اين معلول نگاه افراطي يا تفريطي مكاتب اخلاقي غربگرا به مادر و جنين است. اما مكتب اخلاقي اسلام با نگاه منصفانه به جنين و مادر و ارائه بسته پيشنهادي مطلوب، در عين حكم به عدم جواز سقط جنين، مراعات حال مادر را نيز نموده است.