بررسي تأثير سيليسيم بر عملكرد گندم و كارايي مصرف آب در شرايط تنش خشكي

اين پژوهش به منظور بررسي اثر سيليسيم بر عملكرد گندم و كارايي مصرف آب در شرايط تنش خشكي در مزرعه تحقيقاتي موسسه تحقيقات خاك و آب كرج به صورت اسپليت پلات در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سال زراعي 95-1394 اجرا گرديد. عامل اصلي آبياري در دو سطح آبياري كامل و تنش (40 % كمتر از نياز آبي گياه)، عامل فرعي شامل محلول‌پاشي سيليكات پتاسيم در سه سطح (صفر، 2.5 و 5 كيلوگرم در هكتار)، در سه مرحله‌ي ساقه روي، ظهور سنبله و مرحله ي خميري شدن و مصرف خاكي سيليكات پتاسيم در دو سطح (صفر و 20 كيلوگرم در هكتار) در مرحله ي ساقه روي بود. نتايج نشان داد كه كاربرد سيليكات پتاسيم (مصرف خاكي و محلول پاشي) موجب افزايش عملكرد دانه، وزن هزاردانه، تعداد دانه در خوشه، طول خوشه و ارتفاع اندام هوايي گندم شد. كاهش آبياري از 100% به 60% نياز آبي گندم موجب كاهش عملكرد دانه گندم به مقدار 8.3% شد ولي كاربرد سيليكات پتاسيم اين كاهش را جبران نمود به طوري كه در شرايط تنش خشكي، عملكرد دانه گندم با محلول پاشي پنج در هزار سيليكات پتاسيم، 30.6% نسبت به عدم كاربرد سيليسيم افزايش يافت. بيشترين كارايي مصرف آب در شرايط تنش خشكي  بدست آمد و محلول پاشي پنج در هزار سيليكات پتاسيم، موجب افزايش كارايي مصرف آب به مقدار 31% نسبت به عدم كاربرد سيليسيم شد. از اين رو با توجه به نتايج بازده اقتصادي در مقايسه با عرف كشاورزان مي توان توصيه كرد كه در شرايط تنش خشكي، از محلول پاشي سيليكات پتاسيم با غلظت پنج در هزار طي مراحل رشد گندم استفاده شود.