الگوي سياست امنيت نيروي انتظامي در چارچوب فلسفه سياسي خواجه نصير با تكيه بر گام دوم انقلاب

انديشمندان مسلمان از قديم الايام بر وجود رابطه مستحكم دين و سياست در انديشه‌ سياسي اسلام تأكيد كرده اند و حتي برخي از آنان، معتقدند كه پيوندي ذاتي بين دين مبين اسلام به عنوان برنامه‌اي جامع براي تنظيم زندگي انساني و سياست به عنوان ابزاري لازم جهت تحقق اين برنامه وجود دارد، البته بايستي اذعان داشت كه اشتراك نظر انديشمندان مسلمان درباره‌ وجود سياست و دين در اسلام ، لزوماً به معني توافق آنها درباره‌ همه‌ جزئيات مربوط نيست. در حقيقت، مي‌توان گفت كه تعدد تعابير و تفاسير از همان زمان رحلت پيامبر اسلام آغاز شد كه تاكنون هم ادامه دارد ، برخي ديدگاه موافق دموكراسي و بعضي تفسيري مخالف آن از اسلام ارائه مي‌كنند. يكي از اين دانشمندان خواجه نصيرالدين طوسي مي باشد كه به سياست با نگاه عملي در زمان مغول و تبديل نمودن وحشي گري آنان به آرامش جامعه عمل پوشانده است .در اين نوشتار ما سعي داريم با توجه به موارد مطروحه در بخش سياست ملك و آداب ملوك خواجه در كتاب اخلاق ناصري به ارائه يك الگوي سياسي امنيتي در نيروي انتظامي پرداخته و آن را با گام دوم انقلاب اسلامي ايران و كليد واژه عدالت از سوي مقام معظم رهبري در كشور روزآمد نمايد.