ساخت نانوحسگر گازي حساس به استون بازدم انسان برپايه نانوساختار متخلخل WO3 براي پايش بيماران ديابتي

هدف اين پژوهش، ساخت حسگر مبتني بر نيم رسانا اكسيد فلزي تري اكسيد تنگستن، با قابليت آشكارسازي گاز استون حاصل از بازدم است. مشخصات ساختاري نمونه تهيه شده، توسط ميكروسكوپ الكتروني روبشي و دستگاه پراش پرتو ايكس مورد بررسي قرار گرفت. مشخصه يابي نانوذره و نمونه نانوساختار كروي متخلخل سنتز شده توسط آناليز هاي DLS،BET  و BJH  انجام شد. پودرهاي به دست آمده، به روش ته نشيني بر روي الكترودهاي شانه اي لايه‌نشاني شده و مقاومت الكتريكي الكترودها در معرض استون و تعدادي از گاز هاي فرار اندازه‌گيري شد. به منظور بررسي قدرت انتخاب‌گري حسگرها، حساسيت آن ها به چند نمونه از گازهاي آلي فرار با افزايش دماي حسگر به C° 200 و C° 300 نيز مورد آزمايش قرار گرفت. نتايج به‌دست‌آمده نشان داد كه استفاده از نانوساختارهاي متخلخل تري اكسيد تنگستن در غلظت هاي كمتر ازppm  5 ، با عملكرد خطي بسيار مطلوب، حساسيت حسگري معادل %/ppm 44/44 را ارايه مي كند. ارزيابي هاي كمي اثبات كرد قدرت انتخاب‎‌گري همين نانوساختار نسبت به غلظت ppm 8/1 از استون به عنوان غلظت آستانه‌ي نشانگر زيستي ديابت نوع اول ، در حضور چندين گاز آلي مزاحم بسيار عالي و بهبود 6 برابري را نشان داد. پاسخ حسگر در غلظت هاي معيني از استون نسبت به ساير مراجع به ميزان 8 درصد برتري داشته است. همچنين، حسگر ساخته شده با زمان پاسخ 18 ثانيه اي واكنش سريع تري دارد كه در مقايسه با بهترين نمونه ي ارايه شده در حدود 21 درصد بهبود يافته است.