پيش بيني اختلالات شخصيت بر اساس تروماي پيچيده با ميانجي گري توانمندي ايگو

پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني اختلالات شخصيت بر اساس تروماي پيچيده با ميانجي‌گري توانمندي ايگو انجام شد. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود، جامعه آماري پژوهش حاضر، كليه دانشجويان دختر و پسر دوره كارشناسي دبيري دانشگاه تربيت دبير شهيد رجائي تهران در نيمسال اول سال تحصيلي 1400-1399 بود. تعداد 161 نفر دختر و پسر به روش نمونه‌گيري تصادفي در دسترس در اين پژوهش شركت نمودند. براي گردآوري داده‌هاي پژوهش از مقياس‌هاي پرسشنامه شخصيت (SCID-II)، پرسشنامه روابط ابژه بل (BORI) و مقياس توانمندي ايگو (PIES) استفاده شد. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده از طريق ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها نشان داد كليه متغيرهاي پژوهش با يكديگر همبستگي معناداري دارند. تروماي پيچيده 34/5-% از واريانس توانمندي ايگو را به‌صورت منفي تبيين نموده است. تروماي پيچيده با نقش ميانجي توانمندي ايگو توانسته است 25/1% از واريانس اختلالات شخصيت در دانشجو معلمان را پيش‌بيني كند. همچنين تروماي پيچيده توانسته است به‌تنهايي 41/7% از واريانس اختلالات شخصيتي در دانشجو معلمان را تبيين كند. به‌طوركلي زماني كه تروماي پيچيده از دوران كودكي در دانشجو معلمان شكل‌گرفته باشد، ايگو هم ضعيف رشد مي‌كند و درنتيجه دانشجو معلمان در معرض اختلالات شخصيت قرار مي گيرند.