سيماي فرهنگي و ادبي ايران در آثار خالد حسيني

مطالعات تصويرشناسي، يكي از قلمروهاي نوين ادبيات تطبيقي به‌شمار مي‌آيد كه در آن، پژوهشگر، فرهنگ و ادب سرزميني را در آثار يك نويسنده يا يك دوره يا مكتب بررسي مي كند. خالد حسيني يكي از نويسندگان سرشناس معاصر افغانستان به‌شمار مي‌آيد كه در آثارش كم‌وبيش عناصر فرهنگي ايران را به نمايش گذاشته است. پژوهش حاضر در ساحت ادبيات تطبيقي ذيل نظريۀ تصويرشناسي به كمك مطالعۀ كتابخانه اي و به روش توصيفي- تحليلي انجام ‌مي‌شود. چگونگي اين تأثيرپذيري‌ها از شخصيت‌ها و شهرهاي ايراني در دو رمان بادبادك‌باز و هزار خورشيد تابان مسائل بررسي‌شده در اين جستار است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه مايه و بنياد بسياري از انديشه هاي نويسنده، ريشه در فرهنگ و ادب ايراني دارد. او در آثار خود تحت تأثير فرهنگ و ادب ايراني بوده است و انديشه هاي خود را به كمك اين عناصر به تصوير‌كشيده است. حسيني از هنر و رويكرد هاي ادبي شاعراني همچون حافظ، مولانا، جامي، نظامي، فروغ فرخزاد و خواجه عبدالله انصاري بهره‌مند شده است و از ميان شهرهاي ايران نيز از تهران، مشهد و اصفهان مكرر ياد مي‌كند. مسألۀ مهاجرت به ايران، سينماي ايران، خوردروي پيكان ايراني، ساختار شيعي بافت اجتماعي مردم ايران، ضرب‌المثل هاي ايراني، آداب و رسوم مردم ايران از ديگر مواردي است كه در متن دو رمانِ بادبادك باز و هزار خورشيد تابان بدان‌ها اشاره شده است.