تحليل مقايسه اي مؤلفه هاي سوررئاليستي در رمان‌هاي بوف‌كور و گاوخوني

همواره هدف اصلي هنر و حتي زندگي اين بود كه  به گسترش تعريف از واقعيت بپردازد كه هر چيز «شگفت انگيز» را شامل شود. سوررئاليسم بر آن است كه از اساس واقعيت را به‌گونه اي ديگر تعريف كند تا با گسترش‌دادن تعاريف، اموري را كه ديگران غيرواقعي مي نامند، واقعيت نام نهد. آندره برتون و لويي آراگون، با الهام از پژوهش هاي فرويد پايه مكتب جديد خود را بر فعاليت درك باطن يا ضمير ناخودآگاه كه منشأ تخيل است، بنا نهادند. مكتب سوررئاليسم كه در اساس جنبشي پاريسي بود، در ايران با صادق هدايت شكل گرفت. در رمان بوف كور هدايت و رمان گاوخوني مدرس صادقي از مؤلفه هاي بارز اين مكتب مانند: زاويه‌ديد اوّل شخص، تصادف عيني، فردگرايي و گريز از اجتماع ، اشياي سوررئاليستي، عشق و غريزۀ جنسي، جهان وهم و رؤيا، زمان و مكان نامشخص، تخيل، درون مايه هاي اگزيستانسياليستي، ابهام، اقتباس از نظريه روانكاوي فرويد، اسطوره و نماد، نگارش خودكار، تضاد و تناقض و  طنز بهره گرفته شد. نوشتار پيش رو، با روش توصيفي ـ تحليلي انجام شده است و به اين برآيند كلي رسيده كه مؤلفه هاي مشترك سوررئاليستي در هر دو اثر نمود دارد؛ اما گوناگوني بسامد مؤلفه هاي مشترك در بوف كور بيشتر است. با اين توضيح كه جهان راوي بوف كور گسترده است و در هر دو، مؤلفه سوررئاليستي به شكل‌هاي متنوع در متن وجود دارد.