بررسي فرايندهاي رويارويي و نوآموزي در داستان گلاب‌خانم اثر قاسمعلي فراست (مطالعه موردي: شخصيت هاي موسي و ميرزا)

دگرگون‌شدن زندگي بر اثر جنگ، مسائل تازه اي را در دستور كار ادبيات قرار داد. برخي در ستايش از حماسه آفريني‌ها نوشتند و گروهي مصائب جنگ و تأثير آن بر زندگي مردم عادي را بازتاب دادند. برخي از رزمندگاني كه در دهه شصت به جبهه‌ها اعزام شده بودند، وقتي به خانه بازگشتند، دچار آسيب‌هاي جدي بودند و رفتارهايشان هم كاملاً دروني شده، دچار «ترس از آمدن به اجتماع» و «تنهايي» شده بودند؛ به‌گو نه اي كه اين وضعيت در ابتداي رويارويي باعث تعجب خانواده‌ ها مي شد؛ ولي در داستان گلاب خانم اين قهرمانان بعد از مواجه با شخص معتقد داستان به خود مي‌آيند و نگاه مردم برايشان عادي مي‌شود؛ از اين رو، مسأله اصلي اين پژوهش پاسخ به اين سؤال است كه در داستان گلاب خانم اثر فراست، مضمون بازگشتِ رزمندگان از جبهه و تحول شخصيت‌هاي داستان با استفاده از كدام الگوهايِ داستان نويسي جنگ توصيف و گزارش شده اند؟ اين پژوهش به روش تحليلي- توصيفي انجام شده است و اين بررسي نشان داد كه در داستان‌ گلاب خانم شاهد دو فرايند يا ساختار رويارويي و نوآموزي هستيم كه طي آن شخصيت‌هاي داستان با «قهرمان اصول» كه هدفش نشان دادن راه درست است، روبه‌رو مي شوند و نتيجه اصلي اين رويارويي تحقق نوآموزي است.