نانوالياف آميخته‌هاي پلي‌يورتان-پليمرهاي طبيعي براي كاربرد به‌عنوان زخم‌پوش‌هاي الكتروريسي‌شده

پوست به عنوان اولين سد دفاعي در برابر ورود عوامل بيماري زا به بدن، در صورت ايجاد زخم‌ در آن، طي چهار مرحله هموستاز، التهاب، تكثير و بازسازي به بهبود زخم كمك مي كند. امروزه زخم پوش‌هاي مختلفي در راستاي كمك به سامانه ايمني بدن براي بهبود سرعت و كيفيت ترميم زخم معرفي شده‌اند. از زخم پوش‌هاي مرسوم مي‌توان به اسفنج ها و الاستومرهاي پلي يورتان (PU)، هيدروكلوئيدها، هيدروژل ها، فيلم‌هاي نيمه تراوا، زخم پوش‌هاي آلژينات و نانوالياف پليمري الكتروريسي شده اشاره كرد. زخم پوش‌هاي برپايه نانوالياف پليمري به دلايلي از جمله شباهت به ماتريس برون سلولي (ECM)، امكان چسبندگي سلولي مطلوب، نسبت سطح به حجم زياد، امكان تبادل گاز، تأمين مواد مغذي و كنترل تبخير مايعات مورد توجه فراواني قرار گرفته‌اند. تاكنون در پژوهش‌هاي مختلف، استفاده از پلي يورتان هاي الكتروريسي شده براي تهيه زخم پوش‌ها گزارش شده است. با وجود اين، نتايج مطالعات در زمينه طيف گسترده زخم پوش‌ها نشان داده است كه تقريباً هيچ نوع پليمري به تنهايي قابليت ترميم زخم‌هاي متفاوت را ندارد. بدين منظور، پليمرهاي طبيعي به دليل خواصي نظير فعاليت زيستي مطلوب، زيست سازگاري و زيست تخريب پذيري در كنار پلي يورتان ها با خواص فيزيكي و مكانيكي مطلوب استفاده شده اند. در اين مقاله، پس از معرفي سازوكار بهبود زخم و تشريح ويژگي‌هاي زخم پوش ايده آل به معرفي نانوالياف آميخته هاي پلي يورتان-پليمرهاي طبيعي براي استفاده به عنوان زخم پوش‌هاي الكتروريسي شده پرداخته مي‌شود.