مديريت نبردهاي پويا با استفاده از الگوريتم‌هاي فوق‌يافتاري، سيستم‌هاي استنتاج فازي و درخت تصميم

امروزه تهديدات ناشي از اهداف هوايي از مهم‌ترين چالش‌ها به شمار مي‌آيند. دو مؤلفه اصلي در مديريت اين تهديدات، تصويرسازي و تصميم‌گيري بر اساس تصاوير ترسيم شده از آن‌ها است. در اين فرآيند، تصميمات بر اساس مدل‌سازي انجام شده از ارزيابي تهديدات و تخصيص منابع اتخاذ مي‌شوند. در همين راستا، به‌منظور تصويرسازي دقيق‌تر شرايط، ماهيت دنباله‌اي تخصيص منابع درنظر گرفته مي‌شود. از اين رو مدلي چند هدفه چند مرحله‌اي بر اساس سامانه استنتاج فازي و درخت تصميم ارائه شده است. مهم‌ترين مزيت سامانه استنتاج فازي در قابليت كار كردن آن با مقادير زباني نهفته است. مزيت اصلي درخت‌هاي تصميم نيز ساختار گرافيكي و توانايي كار كردن آن‌ها با داده‌ها غير كامل يا غير استاندارد است. همچنين، از دو الگوريتم NSGA-II و SPEA-II براي يافتن راه‌حل‌هاي پارتو استفاده مي‌شود. هر دو الگوريتم‌ با استفاده سه معيار فاصله نسلي به‌عنوان معيار همگرايي، گستردگي به‌عنوان معيار تنوع و زمان محاسبات واقعي مقايسه مي‌گردند. در پايان از روش TOPSIS جهت انتخاب تصميم نهايي استفاده مي‌شود، در حالي كه نتايج با استفاده از يك سناريو شبيه‌سازي شده مورد تحليل و بررسي قرار خواهند گرفت. نتايج شبيه‌سازي نشان مي‌دهد كه SPEA-II داراي همگرايي و تنوع بهتري است، درحالي‌كه NSGA-II سريع‌تر بوده و زمان اجراي آن داراي ميزان انحراف از معيار كمتري است. ما معتقد هستيم كه استفاده از سيستمسامانه استنتاج فازي براي كاربردهاي عملي اين حوزه‌ مناسب‌تر از درخت‌‌ تصميم است. قطعاً در مواردي كه با كمبود يا عدم‌هماهنگي در داده‌هاي ورودي روبه‌رو هستيم، درخت‌ تصميم مي‌تواند انتخاب ارجح باشد.