جايابي و اندازه‌دهي بهينه محدودكننده‌هاي جريان خطا در شبكه انتقال با استفاده از الگوريتم بهينه‌سازي تركيبي ازدحام ذرات وجست وجوي گرانشي

با توجه به آنكه صنعت برق به‌عنوان زيرساخت ساير زيرساخت‌هاي كشور، اهميت بالايي دارد، بنابراين يكي از اقداماتي كه در جهت پدافند غيرعامل مي توان به آن اشاره كرد، افزايش قابليت اطمينان از عملكرد صحيح برنامه هاي حفاظتي در شبكه انتقال برق هست. يكي از اين روش ها، استفاده از محدود كننده هاي جريان خطا (FCL) در شبكه انتقال است. در سامانه‌هاي قدرت، فوايد فني و اقتصادي به‌كارگيري FCL، به نوع، تعداد، مكان‌هاي نصب و پارامترهاي بهينه محدود كننده ها وابسته است. در اين مقاله تعداد، مكان و امپدانس FCLها در شبكه براي رسيدن به اهداف مختلفي از جمله كاهش سطح اتصال كوتاه تعيين مي شود، سپس با استفاده از يك الگوريتم فرا ابتكاري به نام الگوريتم تركيبي جستجوي گرانشي و ازدحام ذرات PSO GSA كمترين تعداد محدود كننده ها به همراه مكان هاي نصب و پارامتر بهينه هر محدود كننده در دو مرحله محاسبه مي شود. در ادامه الگوريتم فرا ابتكاري پيشنهادي با الگوريتم هاي ژنتيك، PSO و GSA مقايسه مي گردد. مطالعات عددي كه براي مقايسه الگوريتم پيشنهادي با الگوريتم‌ها GA، PSO و GSA انجام شد، نشان داده است كه اين الگوريتم به جاي نصب تعداد بيشتر محدود كننده جريان خطا، با افزايش امپدانس آن به‌صورت بهينه ضمن كاهش هزينه كل نصب اين تجهيزات عملكرد بهتري به لحاظ كاهش سطح اتصال كوتاه باس‌ها دارد و زودتر به نقطه بهينه همگرا مي‌شود.