ارزش افزوده صنايع كارخانه‌اي و رشد اقتصادي در كشورهاي منتخب: كاربردي از الگوي PVAR

ارزش افزوده‌ ناشي از فعاليت صنايع كارخانه‌اي داراي پيامدها و آثار جانبي مثبتي بر اقتصاد ملّي است. بهبود بهره‌وري، افزايش سطح پيچيدگي اقتصاد و تقويت انباشت سرمايه از جمله‌ اين پيامدها است. از اين رو در برخي مطالعات، نقش صنايع كارخانه‌اي به موتور رشد تعبير شده است. از سوي ديگر، بهبود شرايط اقتصادي و درآمد سرانه معمولا موجب مي‌شود كه سهم مخارج خانوار از محصولات صنعتي و با فن‌آوري‌بالاتر بيشتر گردد. اين مهم موجب افزايش تقاضاي محصولات كارخانه‌اي و احتمالا موجب بيشتر شدن فعاليت صنايع كارخانه‌اي مي‌شود. هدف اصلي اين پژوهش بررسي رابطه‌ متقابل بين ارزش افزوده‌ ناشي از فعاليت صنايع كارخانه‌اي و رشد اقتصادي در بين كشورهاي مختلف با استفاده از الگوي PVAR است. محدوديت وجود اطلاعات منسجم و متوالي، تعداد كشورهاي نمونه‌ پژوهش را به 21 كشور كاهش داده است. دوره‌ زماني داده‌ها از سال 1990 تا 2020 است. سهم صنايع كارخانه‌اي از كل توليد كشورهاي منتخب، به‌طور متوسط 15 درصد و ميانگين رشد اقتصادي در مجموع اين كشورها حدود 2 درصد است. نتيجه‌ مطالعه كه پايداري آن نيز مورد تاييد قرار گرفته است، وجود رابطه‌ همزمان و متقابل بين دو متغير اصلي تحقيق را رد نمي‌كند. در صورت بروز تكانه‌ مثبت 10 درصدي در ارزش افزوده صنايع كارخانه‌اي، ميانگين رشد اقتصادي كشورهاي منتخب اين پژوهش پس از 7 سال 1 درصد افزايش خواهد يافت و در صورت بروز تكانه‌ مثبت 10 درصدي در رشد اقتصادي، فعاليت صنايع كارخانه‌اي پس از 7 سال حدود 0.5 درصد افزايش خواهد يافت. به‌عبارتي اثر صنايع كارخانه‌اي بر رشد اقتصادي بيشتر از اثري است كه رشد اقتصادي بر فعاليت كارخانه‌ها مي‌گذارد.