بررسي اثر كم‌آبياري پايدار و مالچ آلي بر بهره‌وري آب و عملكرد درختان سيب رقم ”گراني اسميت“ در زمان برداشت

آب يكي از مهم‌ترين عوامل محدود‌كننده در توليد محصولات كشاورزي جهان به ‌شمار مي‌‌آيد. هدف از انجام اين آزمايش مطالعه اثر سطوح مختلف كم‌آبياري و مالچ آلي بر عملكرد، بهره‌وري آب، وزن تر، درصد ماده خشك، سفتي، محتواي مواد محلول، اسيد قابل تيتراسيون و شاخص كلروفيل سيب رقم گراني اسميت در زمان برداشت است. به اين منظور آزمايش فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك كامل تصادفي با سه تكرار در سال 1398 اجرا شد. تيمار آبياري در سطوح تامين 100، 75 و 50 درصد نياز آبي درخت (ETc) و مالچ آلي در ضخامت‌هاي صفر، چهار، هشت و 12 سانتي‌متر اعمال شدند. نتايج نشان داد، بيشترين ميانگين وزن تر ميوه به سطوح تامين 75 و 100 درصد نياز آبي اختصاص داشت و تيمار مالچ آلي در ضخامت هشت، چهار و 12 سانتي‌متر به‌ترتيب اختلاف معني‌دار مثبتي در وزن تر ميوه نسبت به شاهد داشتند. ميانگين عملكرد در درختان مالچ‌پاشي شده 11.52 درصد بيشتر از درختان شاهد بود، بيشترين عملكرد در درختان تحت تيمار هشت سانتي‌متر مالچ به‌دست آمد. غلظت مواد محلول و سفتي ميوه در 50 درصد ‌آبياري بهبود يافت. برهمكنش تيمار 8 سانتي‌متر مالچ آلي با 75 درصد ‌آبياري بيشترين مقدار اسيد ميوه را به خود اختصاص دادند. شاخص هر دو كلروفيل a و b با افزايش تنش خشكي كاهش و با كاربرد تيمار مالچ بهبود يافتند. به‌علاوه برهمكنش هر دو تيمار آزمايش، بهره‌وري آب و بهره‌وري اقتصادي در واحد سطح را افزايش داد.