نمك‌زدايي بيولوژيكي آب شور و دريا با استفاده از جلبك‌هاي دوناليلاسالينا و كلرلاولگاريس

بحران آب ازجمله چالش‌هاي مهم زيست‌محيطي است. با توجه به مسئله كم‌آبي نمك‌زدايي ارزان‌تر و سريع‌تر از آب درياها، به‌منظور تأمين آب مصرفي، اهميت روز‌افزوني پيداكرده است. نمك‌زدايي با استفاده از روش‌هاي بيولوژيكي، شامل استفاده از گونه‌هاي مختلف گياهان، ميكرو‌ارگانيسم‌ها، جلبك‌ها و يا تلفيقي از آن‌ها است كه مي‌تواند در كاهش شوري آب مؤثر باشد. تحقيق حاضر باهدف بررسي نمك‌زدايي آب‌هاي شوربا استفاده از جلبك‌هاي دريايي انجام شد. تحقيق حاضر به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي انجام شد، آزمون تجزيه واريانس دو‌طرفه ANOVA با دو تيمار اصلي شامل دو نوع جلبك (دوناليلاسالينا و كلرلاولگاريس) و دو تيمار فرعي شامل 2 سطح شوري (50 و 70 ميلي‌زيمنس‌بر‌سانتي‌متر) در سه تكرار انجام شد. آزمايش در شرايط كنترل‌شده آزمايشگاهي انجام و در دوره انكوباسيون، هدايت الكتريكي هرروز اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد ميزان جذب كلر، سديم و بيكربنات در جلبك‌هاي دوناليلاسالينا و كلرلاولگاريس تفاوت معني‌داري دارد، بالاترين مقدار جذب نمك در غلظت 50 ميلي‌زيمنس‌بر‌سانتي‌متر در جلبك كلرلاولگاريس با ميزان 32.66 درصد كاهش شوري بود. بر اساس نتايج تحقيق به نظر مي‌رسد كه كاهش جذب نمك در جلبك‌ها با استفاده از نمك در سوخت‌وساز جلبك و رشد و تكثير آن‌ها است و در حقيقت، يك روش مؤثر براي از بين بردن شوري است.