رويكرد كلاس درس معكوس: نرم‌افزارهاي نوظهور، كاركردها و موانع

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش نرم‏ افزار‌هاي نوظهور در كلاس درس معكوس و در محيط يادگيري است. رويكرد مورد استفاده در اين پژوهش، رويكرد كيفي و روش مطالعه تحليل مضمون بوده است. از اين رو، در اين پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند و ابزار مصاحبه نيمه ساختاريافته با تعداد 13 نفر از صاحب نظران و مدرسان مدارس و مربيان مؤسسات آموزشي كه در مطالعه شركت كرده بودند، مصاحبه صورت گرفت. نتايج تحقيق نشان داد كه نرم ‏افزار‌هاي تقويت و تسهيل‌كنندۀ تعاملات آموزشي در قالب پنج دسته نرم ‏افزار‌هاي تقويت‌كننده ارتباطي، نرم ‏افزار‌هاي تعاملي گرافيكي، نرم ‏افزار‌هاي تسهيل‌كننده صوتي – تصويري، نرم ‏افزار‌هاي اطلاعاتي متني- ديجيتالي و نرم ‏افزار‌هاي ارزشيابي آموزشي مي‌توانند در كلاس درس معكوس به كار گرفته شوند؛ همچنين، بر اساس نتايج تحقيق، فوايد كاربست اين نرم ‏افزار‌ها را مي‌توان در دو دسته كاركردهاي آموزشي نرم ‏افزار‌هاي نوظهور (توسعه مهارت‌ها و اطلاعات فردي، ايجاد محيط جذاب و متنوع در يادگيري و مديريت محتوا) و كاركردهاي تعاملي نرم ‏افزار‌هاي نوظهور (مشاركت و تعامل همكارانه و شبكه‌سازي) قرار داد. همچنين موانع موجود براي كاربست نرم ‏افزار‌هاي نوظهور در كلاس درس معكوس را مي‌توان در دو دسته موانع فني نرم ‏افزار‌هاي نوظهور (هزينه‌هاي مالي، محدوديت‌هاي زيرساختي و عوامل تكنولوژيكي) و موانع انساني نرم‏ افزار‌هاي نوظهور (مقاومت كاربران) قرار داد. با وجود همه اين عوامل، مي‌توان گفت كه نرم‏ افزار‌هاي نوظهور و پيامدهاي آن فرصتي براي برجسته‌سازي نقش كلاس درس معكوس در يادگيري و آموزش است.