تبيين عوامل موثر بر پايستگي تحصيلي از طريق واسطه گري شكفتگي تحصيلي در دانش‌آموزان دختر پايه دوازدهم شهر شيراز

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين معناي تحصيلي ، انعطاف‌پذيري خانواده ، حمايت تحصيلي و ادراك از محيط كلاس  با پايستگي تحصيلي با نقش ميانجي شكفتگي  تحصيلي در دانش‌آموزان دختر پايه دوازدهم شهرستان شيراز انجام‌شده است . روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي است . جامعه آماري شامل كليه دانش‌آموزان دختر به تعداد 8681 نفر بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي مرحله‌اي  400 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند . براي گردآوري داده‌هاي پژوهش از شش پرسشنامه استاندارد معناي تحصيلي هندرسون–كينگ و اسميت (2006) ؛  انعطاف‌پذيري خانواده  شاكري (1382) ؛ حمايت تحصيلي ساندز و پلانكت (2005) ؛  ادراك از محيط كلاس داندي (2001) ؛  پايستگي تحصيلي مارتين و مارش ( 2008)  و شكفتگي  تحصيلي دينر و همكاران ( 2010) استفاده شد. روايي پرسشنامه‌ها با استفاده از روايي محتوايي و صوري، و پايايي آن نيز از طريق ضريب آلفاي كرونباخ محاسبه و به ترتيب 0.86، 0.84، 0.83، 0.85 و 0.82 آورد شد. نتايج نشان داد كه انعطاف‌پذيري خانواده، حمايت تحصيلي و ادراك از محيط كلاس  بر پايستگي تحصيلي اثر معنادار و مثبت  دارند  و شكفتگي  تحصيلي  در مدل نقش ميانجي دارد . به طور كلي، نتايج بيانگر آن است كه انعطاف‌پذيري خانواده، حمايت تحصيلي و ادراك از محيط كلاس به صورت مستقيم و با واسطه گري شكفتگي  تحصيلي مي توانند به افزايش پايستگي تحصيلي دانش‌آموزان دختر پايه دوازدهم  شهر شيرازكمك كنند. تلويحات آموزشي و كاربردي مورد بحث قرار گرفته است.