تحليل گرايش‌هاي موضوعي و روشي پايان‌نامه‌هاي مقطع كارشناسي ارشد پژوهش هنر (از سال 1372 تا 1399)

پايان‌نامه‌ ها به‌عنوان گونه‌اي رسمي از مدارك علمي و پژوهشي بررسي و تحليل‌شده‌اند. شيوه هاي استنادي و كتابشناختي آن ها، تحليل موضوعي، روش شناسي از نمونۀ اين تحليل ها مي باشد. در حوزۀ پژوهش‌هاي هنري، برنامۀ درسي پژوهش هنر به دليل ماهيت يكي از بسترهايي است كه به‌نوعي نبض پژوهش دانشگاهي حوزۀ هنر كشور را در اختيار گرفته و از اين منظر مي تواند جهت دهندۀ ساير شاخه‌هاي اين حوزه باشد. لذا با توجه به اينكه در حال حاضر بيش از دو دهه از آغاز به كار اين رشته در مقطع تحصيلات تكميلي دانشگاه‌ها و مراكز آموزش عالي كشور گذشته است، بررسي پايان نامه هاي پژوهش هنر توليدشده در اين ساليان مي تواند چشم اندازي از رسمي ترين شكل پژوهش هاي حوزۀ هنر را پيش روي مابگذارد. هدف اصلي اين پژوهش معرفي و تحليل موضوع و روش شناسي پايان‌نامه‌هاي رشتۀ پژوهش هنر در يك دورۀ زماني مشخص است. روش پژوهش توصيفي ـ تحليلي بوده و جمع آوري اطلاعات به‌صورت كتابخانه اي و تجزيه‌وتحليل آن ها به‌صورت كمي انجام‌گرفته است. نمونه هاي موردمطالعه در اين پژوهش 1732 پايان‌نامۀ‌ دورۀ كارشناسي ارشد رشتۀ پژوهش هنر از سال 1372 تا سال 1399 را شامل مي شود. نتايج نشان داد كه غالب پايان نامه هاي اين رشته، روشي توصيفي را پيش‌گرفته‌اند و به لحاظ موضوعي مباحثي مانند نگارگري ايراني و نقش مايه ها در صدر موضوعات انتخابي بودند. عواملي مانند گرايش هاي گروه آموزشي و اساتيد راهنما، دسترسي به منابع، جنسيت دانشجو و رشتۀ تحصيلي دورۀ كارشناسي از مهم‌ترين عوامل تأثيرگذار بر انتخاب موضوع پايان نامه در اين رشته مي باشد. بر اساس نتايج اين مطالعه مي توان پژوهشگران را به سمت موضوع هاي كاربردي و با اولويت پژوهشي كشور سوق داد.