اثر هورمون پرايمينگ بذر بر خصوصيات جوانه‏زني و رشد گياهچه‏اي‏ ذرت رقم فجر (Zea mays L.)

اين آزمايش با هدف تعيين چگونگي تاثير غلظت‏هاي مختلف هورمون‏هاي جيبرلين و اكسين بر خصوصيات جوانه‏زني و گياهچه‏اي ذرت در شرايط آزمايشگاهي و گلخانه‏اي در دانشكده كشاورزي دانشگاه آزاد واحد شوشتر در سال زراعي 98-97 انجام گرفت. هر دو آزمايش بر پايه طرح كاملا تصادفي با چهار تكرار انجام گرفت. تيمارهاي آزمايش شامل هفت تيمار، غلظت‏هاي مختلف (20، 40 و 60 پي‏پي‏ام) از دو هورمون‏ جيبرلين و اكسين و آب مقطر به‏عنوان شاهد و مدت زمان خيساندن 24 ساعت بود. در بخش آزمايشگاهي اختلاف معني‏داري در رابطه با صفات اندازه‏گيري شده بين تيمارها مشاهده شد. بيش‏ترين و كم‏ترين شاخص جوانه‏زني به‏ترتيب با 39/98 و 19/22 در تيمارهاي هورمون اسيد‏ جيبرليك و اكسين 20 و 60 پي‏پي‏ام يافت شد. بالاترين درصد نهايي جوانه‏زني در تيمار20 مصرف جيبرلين مشاهده شد كه 24 درصد بيش تر از شاهد بود. بيش‏ترين طول ريشه‏چه و ساقه‏چه به‏ترتيب با 92/73 و 13/97 ميلي‏متر به تيمار 40 پي‏پي‏ام جيبرلين تعلق داشت. در بخش گلخانه‏اي نيز اثر تيمارهاي هورموني بر صفات بررسي شده معني‏دار بود. بيش‏ترين وزن تر و خشك گياهچه با افزايش 38 و 18 درصدي نسبت به شاهد در تيمار ۲۰ پي‏پي‏ام جيبرلين مشاهده شد. بيش‏ترين ميزان قندهاي محلول و احيايي به‏ترتيب با ۹۰ و ۵۴ ميلي‏گرم بر گرم بذر در تيمار هورموني ۲۰ پي‏پي‏ام جيبرلين و كم‏ترين مقدار با ۳۳ و 4/22 ميلي‏گرم بر گرم بذر در تيمار شاهد به‏دست آمد. بيش‏ترين فعاليت آنزيم آلفاآميلاز نيز با 1/30 نانومول بر بذر در دقيقه در تيمار۲۰ پي‏پي‏ام جيبرلين ثبت گرديد. اين تحقيق نشان داد كه تيمار پرايمينگ 20 پي‌پي‏ام جيبرلين تيماري موثر در افزايش بنيه بذر ذرت هيبريد فجر بود.