تأثير پيش‌تيمار زيستي قارچ‌هاي تريكودرما و آسپرژيلوس در افزايش آستانه تحمل جذب روي در گياه گندم

به‌منظور بررسي تأثير پيش‌تيمار زيستي بذر گندم با قارچ‌هاي تريكودرما و آسپرژيلوس همراه با سولفات روي بر بهبود شاخص‌هاي جوانه‌زني و ميزان آستانه تحمل گياهچه‌ها به عنصر روي، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل شش سطح عنصر روي (صفر، 0.6، 6، 60، 300 و 600 ميلي‌گرم در ليتر) و چهار تيمار قارچي (عدم تلقيح و تلقيح قارچ‏هاي Trichoderma harzianum، Trichoderma longibrachiatum و Aspergillus niger) بود. نتايج نشان داد كه تيمارهاي قارچي سبب افزايش قابل‌ملاحظه در فعاليت آنزيم ‌آنتي اكسيداني سوپراكسيدديسموتاز ساقه‌چه شدند. از طرفي بر اساس نتايج به دست آمده همزيستي گياهچه‌هاي گندم با قارچ‌هاي تريكودرما و به ويژه قارچ آسپرژيلوس موجب كاهش ميزان پراكسيداسيون ليپيدي غشاء در تمامي سطوح كاربردي عنصر روي گرديد. همچنين بيش‌ترين محتواي پرولين در بالاترين سطح عنصر روي در گياهچه‌هاي گندم تلقيح‌با قارچ T. harzianum (افزايش چهار برابري نسبت به شاهد) و در ساير سطوح عنصر روي در گياهچه‌هاي تلقيح شده با قارچ آسپرژيلوس مشاهده شد. از طرفي، نتايج بيانگر رابطه منفي بين محتواي مالون‌دي‌آلدئيد با فعاليت آنزيم سوپراكسيدديسموتاز و شاخص‌هاي رشدي گياهچه گندم بود. در مجموع، نتايج بيانگر افزايش توان كودپذيري گياهچه‌هاي گندم تا غلظت 60 ميلي‌گرم در ليتر از عنصر و در نتيجه اثربخشي بهتر عنصر روي در گياهان تلقيح شده با قارچ‌هاي تريكودرما و آسپرژيلوس به ويژه در تلقيح با قارچ (T. Longibrachiatum) بود.