شناسايي مولفه هاي مربيگري ورزش ايران

هدف از پژوهش حاضر، شناسايي مضامين مربيگري ورزش بود كه به روش آميخته و با طرح تحقيق اكتشافي انجام گرفت. جامعه آماري تحقيق در بخش كيفي مربيان و ورزشكاراني بودند كه داراي حداقل ده سال سابقه مداوم در سطوح بالاي ورزش و تحصيلات تربيت بدني و علوم ورزشي داشتند. در اين بخش، با 20 مربي و ورزشكار مصاحبه عميق انجام گرفت. اشباع نظري در مصاحبه 17 به دست آمد، ولي سه مصاحبه ديگر هم انجام گرفت. مصاحبه ها با استفاده از روش تحليل مضمون تجزيه و تحليل شد و سه مضمون فراگير، 12 مضمون سازمان دهنده و 41 مضمون پايه به دست آمد. سه مضمون فراگير شامل شامل مضامين بين فردي، درون فردي و محيطي (بافتي) مشخص شد. مضامين بين فردي شامل مديريت، مهارت هاي مربيگري، رفتار مربيگري و روابط اجتماعي بود. مضامين درون فردي شامل ويژگي هاي فردي، فلسفه، دانش مربيگري و تمايل به رشد و تعالي بود. مضمون محيطي شامل ايفاي نقش، موقعيت مسابقه، موقعيت تمرين و شرايط محيطي بود. جامعه آماري بخش كمّي شامل مربيان و رزشكاران كشور و نمونه آماري شامل مربيان و ورزشكاراني بود كه در رشته ها و حوزه هاي مختلف حداقل 10 سال سابقه داشتند و در سطح استاني و ملي فعاليت مي كردند. براي جمع آوري داده ها در بخش كمي، پرسشنامه اي مشتمل بر 50 سوال شامل 9 سوال جمعيت شناختي و 41 سوال متناظر با مضامين شناسايي شده در بخش كيفي آماده و پس از تاييد روايي صوري توسط متخصصان و اخذ پايايي مناسب (0.97 = α) توسط 380 پاسخگو كامل شد. نتايج مدلسازي معادلات ساختاري كليه مضامين را تاييد كرد. مضمون فراگير بين فردي بيشترين بار عاملي، و مضمون فراگير محيطي كمترين بار عاملي را داشتند. يافته ها نشان داد لازم است مربيان ورزش به مولفه هاي بين فردي مربيگري توجه بيشتري داشته باشند و همراه با آن به رشد و توسعه مولفه هاي درون فردي و محيطي مربيگري بپردازند.