شناسايي و مدل‌سازي متغيرهاي پنهان فردي موثر در انتخاب شيوه حمل و نقل ريلي درون‌شهري

امروزه توسعه شهرنشيني و روند افزايش جمعيت در شهرها و وابستگي روزافزون شهروندان به خودروي شخصي، موجب بروز مشكلات عديده‌اي مانند ازدحام در آمدوشد، افزايش تصادفات و آلودگي‌هاي زيست‌محيطي شده است. يكي از اساسي‌ترين راهكارهاي پيشنهادي حل مشكل ازدحام و آلودگي هوا در جهان استفاده از قطار شهري به‌عنوان يكي از وسايل حمل‌ونقل عمومي است. به‌منظور بهره‌مندي هرچه بيشتر از مزاياي اين شيوه سفر، شناخت عوامل مؤثر بر انتخاب آن ضروري است. در مطالعه حاضر از نظريه تمايل رفتاري و با استفاده از اطلاعات 260 پرسشنامه توزيع‌شده ميان استفاده‌كنندگان از خط 2 قطار شهري تهران (صادقيه فرهنگسرا) و به كار گيري روش معادلات ساختاري به شناسايي عوامل نهان مؤثر بر انتخاب سيستم حمل‌و‌نقل ريلي شهري تهران، مبادرت مي‌شود. نتايج حاكي از اثرگذاري مثبت چهار متغير نهان كيفيت خدمت‌دهي، ارزش درك شده، درگيري و رضايت بر تمايل رفتاري است. بدان معنا كه با افزايش هريك از اين متغيرها، تمايل رفتاري افراد به استفاده از خط 2 قطار شهري تهران افزايش مي‌يابد. از ميان متغيرهاي يادشده، درگيري بيشترين و ارزش درك شده كمترين تأثير را بر تمايل رفتاري دارد. نتايج اين پژوهش مي‌تواند مورداستفاده سياست‌گذاران حمل‌و‌نقل به‌منظور ترغيب هرچه بيشتر افراد به استفاده از قطار شهري و بهره‌گيري از مزاياي آن قرار گيرد.