مدل اولويت‌بندي عملگرهاي سرويس در معماري سيستم‌هاي حمل‌ونقل هوشمند شهرهاي كشور با بكارگيري الگوي كوداس

در حمل‌ونقل هوشمند نبود استراتژي واحد منجر به ناهماهنگي جهت‌گيري دستگاه‌هاي تأثيرگذار بر اين بخش و نهايتاً افت كارايي و بهره‌وري خواهد شد. بنابراين موضوع اولويت‏بندي پروژه‌ها، به دليل محدوديت منابع كه مهم‌ترين آن منابع مالي، نيروي انساني، تجهيزات و زمان است، ضروري است. بنابراين انتخاب پروژه در سازمان‌هاي پروژه محور يك تصميم حياتي و ديناميك است. در اين پژوهش با در نظر گرفتن مشكلات و نيازهاي حمل‌ونقلي درون شهري كلان‌شهر اصفهان و استفاده از پرسش‌نامه‌هايي كه توسط خبرگان امر تكميل شده است، و با توجه به معيارهاي تعيين شده براي حمل‌ونقل هوشمند و تأثير هر يك از اين معيارها بر تحقق عملگرهاي سرويس در شهر اصفهان كه الگوي پيشنهادي براي آن در نظر گرفته شده است، به اولويت‌بندي عملگرهاي سرويس با استفاده از روش كوداس پرداخته مي‌شود. در اين پژوهش با تعريف يك تابع آستانه براي ارزيابي نزديكي نسبي عملگرهاي سرويس به يكديگر و سپس تعيين فاصله اقليدسي و فاصله تاكسي آن‌ها، ماتريس ارزيابي نسبي محاسبه گرديده است. با توجه به نتايج بدست آمده در شهر اصفهان، عملگرهاي سرويس مديريت تصادفات و سوانح، مديريت داده‌هاي تصادفات و پايش ناوگان حمل‌ونقل همگاني بيشترين اولويت را در ميان ساير عملگرها دارند. اين امر نشان دهنده نياز به برنامه‌ريزي و اقدام مقتضي جهت مديريت ايمني و بحران در معابر درون‌شهري كشور داشته و افزايش ايمني كاربران در معابر را در پي خواهد داشت.