تأثير آموزش ادراك زمان شنيداري بر افزايش مهارت حذف واج در دانش‌آموزان با اختلال يادگيري ويژه در خواندن

خواندن يكي از روش‌هاي كسب معلومات و دانش انسان است، هر فردي در اجتماع مجبور است تعدادي نوشته را بخواند، در اكثر جوامع سواد خواندن و نوشتن كليد موفقيت آموزشي است. ازآنجاكه يكي از عوامل تأثيرگذار بر خواندن ادراك شنيداري ‌است، پژوهش حاضر باهدف تأثير آموزش ادراك ‌زمان‌شنيداري بر ارتقا مهارت حذف واج دانش‌آموزان پسر چهارم ابتدايي با اختلال يادگيري ويژه در خواندن انجام گرفت. اين پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون، داراي يك‌ گروه‌آزمايش و يك‌ گروه گواه است. جامعه‌ي آماري شامل تمام دانش‌آموزان ‌پسر پايه‌ چهارم ابتدايي شهر سقز با اختلال يادگيري ويژه در خواندن است كه در سال تحصيلي 99-98 به مراكز اختلال يادگيري معرفي‌ شده‌‌اند. به روش نمونه‌گيري در دسترس نمونه‌اي شامل 20 دانش‌اموزآآموز از مراكز اختلال يادگيري آموزش‌وپرورش شهر سقز انتخاب شدند. سپس به ‌روش تصادفي 10 كودك در گروه آزمايش و 10 كودك در گروه كنترل قرار گرفتند ابزار مورداستفاده در اين پژوهش، خرده آزمون حذف واج، آزمون‌خواندن كرمي‌ و نوري (1385) است، تعداد جلسات مداخله آموزشي شامل 7 جلسه براي گروه آزمايش است كه با استفاده از ادراك زمان شنيداري مورد آموزش قرار گرفت و بلافاصله پس‌آزمون از گروه آزمايش و كنترل انجام گرفت. براي تحليل داده‌ها از آزمون تحليل كوواريانس يك‌طرفه استفاده شد. نتايج نشان ‌داد كه آموزش ادراك زمان‌شنيداري بر گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل به‌طور معناداري بر ارتقا مهارت حذف واج كودكان تأثير دارد. آموزش زمان شنيداري در دانش‌آموزان با اختلال يادگيري ويژه در خواندن منجر به بهبود مهارت حذف واج و ارتقا سطح عملكرد خواندن آن‌ها مي‌شود.