مقايسه اثربخشي بازي ‌درماني مبتني بر رويكرد شناختي-رفتاري و قصه درماني بر جرات ورزي دانش آموزان كم توان ذهني آموزش‌ پذير

پژوهش حاضر با هدف مقايسه ميزان اثربخشي بازي‌درماني شناختي- رفتاري و قصه درماني بر جرات‌ورزي دانش‌آموزان كم‌توان ذهني آموزش‌پذير صورت گرفت. اين پژوهش، مطالعه‌اي نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل ‌دانش‌آموزان كم‌توان ذهني آموزش‌پذير در سال تحصيلي 1399-1400 بود كه در مدارس ابتدايي استثنايي شهر تبريز مشغول تحصيل بودند. نمونه‌ي آماري شامل 45 دانش‌آموز پسر مقطع ابتدايي بود كه 15 نفر گروه آزمايش بازي‌درماني، 15 نفر گروه آزمايش قصه درماني و 15 نفر گروه كنترل با جايگزيني تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و كنترل انتخاب شد. جهت جمع‌آوري داده‌ها، مقياس جرات‌ورزي گمبريل وريچي (1975) مورد استفاده قرار گرفت. يكي از گروه‌هاي آزمايش برنامه آموزشي بازي‌درماني (8 جلسه 45 دقيقه‌اي بازي‌درماني شناختي-رفتاري)، گروه دوم برنامه آموزشي قصه درماني (8 جلسه 45 دقيقه‌اي قصه درماني) و گروه كنترل مداخله دريافت نكردند. نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه بين بازي‌درماني شناختي-رفتاري و قصه درماني با گروه كنترل در جرات‌ورزي تفاوت معناداري وجود دارد (p 0.001). قصه درماني نسبت به بازي‌درماني در افزايش مهارت جرات‌ورزي اثربخش‌تر بود با ضريب تأثير 69%. بر اين اساس مي‌توان نتيجه گرفت كه قصه درماني و بازي‌درماني شناختي- رفتاري مي‌توانند به‌عنوان مداخلات تكميلي در جهت آموزش جرات‌ورزي و بهبود مشكلات روان‌شناختي و رفتاري دانش‌آموزان كم‌توان ذهني به كار گرفته شوند.