اثربخشي بسته توانمندسازي روان ‌شناختي والدين بر عواطف مثبت و منفي نوجوانان با تعامل والد- فرزندي ناكارآمد

پژوهش حاضر با هدف تدوين بسته توانمندسازي روان‌شناختي والدين و ارزيابي اثربخشي آن بر عواطف مثبت و منفي نوجوانان با تعامل والد- فرزندي ناكارآمد انجام گرفت. روش پژوهش حاضر در بخش كيفي، تحليل مضمون به روش قياسي و در قسمت كمّي نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پيگيري دوماهه بود. جامعه آماري را نوجوانان با تعامل والد- فرزندي ناكارآمد شهر تهران در سال تحصيلي 99-1398 و والدين آنان تشكيل دادند. جهت اجراي پژوهش حاضر تعداد 40 نوجوانان با تعامل والد- فرزندي ناكارآمد با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و گواه قرار گرفتند (هر گروه 20 نفر). والدين نوجوانان حاضر در گروه‌ آزمايش بسته توانمندسازي روان‌شناختي (10 جلسه) را طي دو و نيم ماه دريافت كردند. پس از شروع مداخله 4 نفر در گروه آزمايش و 3 نفر در گروه گواه از ادامه حضور در پژوهش انصراف دادند. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه رابطه والد- فرزندي (فاين، مورلند و شوبل، 1983) و پرسشنامه عواطف مثبت و منفي (واتسون، كلارك و تلگن، 1988) بود. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوه تحليل واريانس آميخته توسط نرم‌افزار آماري SPSS23 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بسته توانمندسازي روان‌شناختي از نظر متخصصان داراي روايي محتوايي كافي است. همچنين اين بسته بر عواطف مثبت (F=67.56; Eta=0.65; P 0001 ) و منفي (F=51.37; Eta=0.61; P 0001) نوجوانان با تعامل والد- فرزندي ناكارآمد تاثير داشته است. بر اساس يافته‌هاي حاصل از پژوهش حاضر، بسته توانمندسازي روان‌شناختي با بهره‌گيري از  انعطاف‌پذيري رواني، آموزش سبك فرزندپروري بهنجار و  مشاركت هيجاني با فرزند به عنواني روشي كارآمد در جهت افزايش عواطف مثبت و كاهش عواطف منفي نوجوانان با تعامل والد- فرزندي ناكارآمد مورد استفاده قرار داد.