بررسي مقايسه اي تاثير دگزامتازون و نرمال سالين داخل بيني بر بروز تهوع استفراغ بعد از عمل هيستركتومي: يك مطالعه كارآزمايي باليني

زمينه. مطالعات زيادي براي پيشگيري ازتهوع واستفراغ بعدازجراحي باداروهاي مختلفي به تنهايي يا به صورت تركيبي انجام شده است. اما هنوز پاسخ قطعي گرفته نشده است. اين مطالعه به بررسي اثر يك دوز دگزامتازون بصورت داخل بيني بر پيشگيري ازبروز تهوع استفراغ بعد از عمل هيستركتومي انجام گرفت. روش كار. در اين مطالعه كارآزمايي باليني، 70 بيمار كانديد هيستركتومي ازطريق شكم بطور تصادفي در دو گروه 35 نفره توزيع شده و بلافاصله بعد از تعبيه لوله تراشه، در گروه مداخله 0/5 ميلي ليتر دگزامتازون در هرمجراي بيني (جمعا mg4) و در گروه شاهد 0/5 ميلي ليتر آب مقطر در هر مجراي بيني چكانده شد. بيماران دو گروه در طي ريكاوري و ساعات 2، 12 و 24 بعد از ورود به بخش از نظر بروز و شدت تهوع و استفراغ بعد عمل(PONV) و دريافت داروي ضد تهوع بررسي و مقايسه شدند. يافته ها. بروز تهوع و استفراغ در ريكاوري و بخش بين دو گروه اختلاف معني دار نداشت بطوري كه 3 نفر از گروه آب مقطر(w) و 1 نفر از گروه دگزامتازون دچار تهوع در ريكاوري شدند(به ترتيب 9/7 درصدو 3/2 درصد). بروز استفراغ در ريكاوري نيز 3 مورد بود كه هر 3 مورد (9/7 درصد) از گروه آب مقطر بودند. شدت تهوع در ريكاوري (P= 0/55)، در ساعت دوم ورود به بخش (P= 0/12)، در 12 ساعت بعد (P= 0/19) و 24 ساعت بعد (P= 0/46) بين دو گروه اختلاف معني دار نداشت (P 0/05). نتيجه گيري. دگزامتازون داخل بيني بادوز mg 4 باكاهش غيرمعني دار در بروز PONV ودرد بعد از هيستركتومي ازطريق شكم همراه مي باشد. پيامدهاي عملي. تجويز دگزامتازون بصورت داخل بيني روشي ايمن وموثربوده ومي تواند باكاهش بروز تهوع و استفراغ ودرد بعد از هيستركتومي از طريق شكم همراه مي باشد.