حس آميزي در شعر محمود درويش و قهّار عاصي مورد پژوهشي مجموعۀ‌ شعري «لا تعتذر عمّا فعلت» و « ازآتش از ابريشم»

حس‌آميزي يكي از شيوه‌هاي بلاغي و هنري است كه شاعر با استفاده از آن دامنۀ خيال پردازي خويش را گسترش داده و منجر به آفرينش تصاويري زيبا و تأثيرگذار مي‌شود. اين آرايۀ هنري بهخاطر بالا بردن سطح لذت ادبي از راه جلب توجه خواننده و انتقال دقيق حس‌دروني به مخاطب از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. پژوهش حاضر به بررسي تطبيقي حس‌آميز دو مجموعة‌ شعري «لا تعتذر اما فعلت» محمود درويش و «از آتش از ابريشم» قهّار عاصي بر اساس روش توصيفي–تحليلي و با استفاده از آمارهاي دقيق از اشعار دو شاعر پرداخته است. بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه استفاده از اين آرايۀ هنري در شعر شاعران بسامد بالايي دارد، به گونه‌اي كه مي‌توان آن را يكي از ويژگي‌هاي سبكي شعر آنان برشمرد. با آنهم نكات اختلافي در نحوۀ استفاده از حس‌آميزي در شعر هردو شاعر موجود است؛ اما پيوند ميان كاربرد اين آرايۀ هنري با محتوا، انديشه و احساسات شاعرانه، مسألۀ بوده كه همواره در اشعار آنان رعايت شده است.