درنگي در مفهوم مسّ شيطان در آيه 41 سوره «ص» بر پايه تفسير الميزان

شيطان موجودي آزاردهنده از جن است كه در برابر حضرت آدم(ع) تكبر ورزيد و رانده شد و از خداوند كريم مهلت خواست تا بندگان، غير از افراد مخلص را گمراه كند و خداوند متعال اين مهلت را براي آزمايش انسان قرار داده است. واژه «شيطان» به دفعات مكرر در آيات قرآن بيان شده است. از پيدايش لفظ تا كسب مفهوم قرآني‌اش، تطور قابل ملاحظه‌اي داشته است. هدف اين پژوهش، دريافت مفهوم مسّ حضرت ايوب(ع) توسط شيطان و رنج و عذاب آن حضرت(ع) طبق آيه 41 سوره «ص» است. حال سوال اصلي اين است كه آيا شيطان اين توانايي را دارد كه انسان را بيمار كند؟ آيا مسّ شيطان از نوع لمس كردن و حلول شيطان در بدن حضرت ايوب(ع) بوده است؟ لذا در اين پژوهش با روش توصيفي - تحليلي تلاش گرديد تا نگرش جديدي از مسّ و كاركرد شيطان ارائه شود و شش ديدگاه در خصوص آيه مذكور بيان گرديده و سپس اين ديدگاه‌ها با استفاده از دلايل قرآني و عقلي، مورد نقد و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه نسبت بيماري به شيطان در طول اسباب طبيعي مورد قبول نيست؛ بلكه شيطان به‌وسيله وسوسه، موجبات رنج و عذاب حضرت ايوب(ع) را فراهم آورد. هم‌چنين كلمه مسّ شيطان به معني وسوسه است و ادعاي مسّ به معناي رنج و بلا، صحيح نيست.