پيش‌بيني فرسايش خندقي با استفاده از داده‌هاي TanDEM-X و مدل حداكثرآنتروپي (مطالعه موردي: حوضه آبخيز خسويه)

فرسايش خندقي يكي از مخاطره‌آميزترين انواع فرسايش آبي است كه موجب تخريب اراضي و برهم خوردن تعادل منابع زيستي و محيط زيست مي‌شود. در اين مطالعه، به شناسايي عوامل مؤثر در فرسايش خندقي، پيش‌بيني و پهنه‌بندي فرسايش خندقي با استفاده از مدل حداكثر آنتروپي (Maxent) در حوضه آبخيز خسويه در استان فارس پرداخته شد. ابتدا موقعيت خندق‌ها از طريق بررسي‌هاي ميداني، عكس‌هاي هوايي و با استفاده تصاوير نرم‌افزار گوگل ارث تهيه گرديد و سپس در محيط نرم‌افزار GIS لايه رقومي خندق‌ها نيز به‌صورت نقطه‌اي شد، در مرحله بعدي شاخص‌هاي فيزيوگرافي حوضه را از داده‌هاي TanDEM-X با قدرت تفكيك 12 متر در نرم‌افزار SAGA-GIS تهيه شد. در اين تحقيق با عمليات ميداني در منطقه موردمطالعه و نمونه‌برداري از خاك و انجام آزمايش نقشه بافت خاك در نرم‌افزار GIS تهيه شد و نقشه كاربري اراضي و تراكم پوشش گياهي با استفاده از تصاوير ماهواره‌هاي سنتينل و لندست تهيه گرديد و سپس هر يك از شاخص‌ها به خندق‌ها در محيط GIS اضافه شد. براي اجراي مدل حداكثر آنتروپي (Maxent) از 70 درصد داده‌ها براي آموزش مدل و 30 درصد براي آزمون مدل استفاده شده است. در اين مطالعه با استفاده از آزمون جك نايف ميزان تأثير هر يك از شاخص‌ها بر ديگر شاخص‌ها مشخص شده كه در نهايت تأثيرگذارترين شاخص‌ها معرفي شد. جهت اعتبار سنجي مدل جهت پهنه‌بندي فرسايش خندقي منطقه موردمطالعه با استفاده از منحني (ROC) و مساحت زير منحني (AUC) مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه شاخص ارتفاع وكاربري اراضي پوشش گياهي و عمق آبراهه تأثيرگذارترين شاخص‌ها در ايجاد فرسايش خندقي است و ميزان AUC=0/947 در سطح عالي است.