بررسي فرسايش كناره رودخانه مِرِگ ماهيدشت

به طور طبيعي، فرسايش كرانه مشكلي جدي براي هر سيستم رودخانه اي است. اين پديده از منابع اصلي توليد رسوب در جريان رودخانه ها به شمار مي رود كه به تغيير كانال و رسوب گذاري در رودخانه هاي آبرفتي منجر مي شود. هدف اين پژوهش، بررسي فرسايش كناره رودخانه مِرِگ ماهيدشت در استان كرمانشاه است. براي پايداري بستر و كناره، از روش تنش برشي نزديك كرانه (NBS) راسگن استفاده شد؛ بدين صورت كه ابتدا براي اجراي محاسبات، اطلاعات رقومي برداشت شده به محيطGIS  منتقل شد و از طريق الحاقي  HEC–GEORAS ، پردازش داده هاي ژئومتري انجام و اطلاعات به مدل عدديHEC_RAS  منتقل شد. سپس تمام محاسبات مقاطع براي اجراي مدل پايداري بستر و كناره (NBS) در محيط نرم افزار HEC-RAS انجام شد. با توجه به مورفولوژي، رودخانه مِرِگ به چهار بازه تقسيم و روش  (NBS) براي 44 مقطع انتخابي محاسبه شد. نتايج حاصل از مدل نشان داد كه با توجه به شاخص نسبت حداكثر عمق نزديك كناره به متوسط عمق دبي لبالبي، ميزان فرسايش پذيري در بازه اول زياد و شديد بود. در بازه دوم، غالب قوس ها فرسايش پذيري زيادي داشت و در بازه سوم، اغلب مقاطع در گروه فرسايش پذيري متوسط قرار داشت. در بازه چهارم با توجه به الگوي سينوسي رودخانه و شيب كم، ميزان فرسايش كم بود. در تمام بازه هاي رودخانه مرگ، بيشترين فراواني فرسايش كم، متوسط و زياد بود و غالب فرسايش در ساحل سمت چپ تمركز داشت. افزايش شيب، كاهش پوشش گياهي، افزايش الگوي پيچان رودي بودن و تغيير كاربري و تبديل زمين هاي اطراف رودخانه به كاربري كشاورزي، علت افزايش فرسايش در اين بازه ها بود.