برآورد مؤلفه‌هاي فرسايش و رسوب با استفاده از مدل IntErO (مطالعه موردي: حوضه آبخيز كهورستان)

فرسايش خاك يكي از بزرگ‌ترين مشكلات محيط زيست جهان است و تهديدي براي امنيت غذايي، محيط زيست، منابع طبيعي و مشكلات اقتصادي اجتماعي محسوب مي‌شود. در اين راستا، اهميت برآورد مقدار فرسايش به منظور اتخاذ روش‌هاي مناسب مديريتي در مناطق مختلف مشخص مي‌شود؛ از اين‌رو، مطالعه حاضر با هدف برآورد شدت فرسايش خاك و جريان خروجي در حوضه آبخيز كهورستان انجام و در آن از مدل جامع، سريع و مؤثر IntEro استفاده شد. پس از جمع‌آوري اطلاعات پايه، 26 متغير ورودي با استفاده از نقشه‌هاي توپوگرافي، خاك‌شناسي، زمين‌شناسي، كاربري اراضي و داده‌هاي اقليمي استخراج و محاسبه شد. نتايج نشان داد كه ضريب فرسايش آبخيز كهورستان  0.918 و مقدار فرسايش خاك واقعي و فرسايش خاك واقعي ويژه در حوضه آبخيز مطالعاتي به‌ترتيب  631152.53 مترمكعب در سال و 150.14 مترمكعب بر كيلومترمربع در سال است. ضريب ته‌نشست مجدد رسوبات حاصل از فرسايش به مقدار 0.183 و مقدار رسوب توليدي ناشي از فرسايش در سطح آبخيز مطالعاتي 345663.72 مترمكعب در سال محاسبه شد. نتايج به دست آمده بيانگر غالب بودن فرسايش شياري در منطقه و انتقال رسوبات به خروجي حوضه است. با توجه به نتايج، اين مدل در برآورد مقدار فرسايش در حوضه مطالعاتي دقت كافي نداشت، اما در برآورد مقدار حداكثر جريان خروجي از حوضه بر اساس آمار موجود نتايج خوبي داشت؛ به عبارتي، توصيه مي شود از اين مدل در برآورد مقدار جريان خروجي و ساير ويژگي‌ها استفاده شود، ولي براي برآورد مقدار فرسايش در مناطق با شرايط حوضه آبخيز كهورستان ـ كه در آن رگبارهايي با شدت زياد و مدت كم وجود دارد ـ پيشنهاد نمي شود؛ زيرا نمي تواند نتايج مناسبي را ارائه دهد.