طراحي الگوي لفاظي‌گري مديران در سازمان‌هاي دولتي

هدف: هدف پژوهش حاضر، طراحي الگوي لفاظي‏گري مديران در سازمان‏هاي دولتي بوده است. روش: روش تحقيق كيفي و مبتني بر نظريه‌پردازي داده‌بنياد است. براي گردآوري اطلاعات، از مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته استفاده شده و تجزيه‌وتحليل اطلاعات، به‌روش استراوس و كوربين و مدل پارادايمي انجام گرفته است. نمونه‌گيري به‌روش نظري و با بهره‌مندي از تكنيك هدفمند صورت پذيرفته است كه بر مبناي آن، 17 مصاحبه با مديران سازمان‌هاي دولتي شهر خرم‌آباد به‌عمل آمد. يافته‌ها: بر اساس يافته‌هاي پژوهش، 56 مقوله محوري و 24 كد انتخابي، در قالب 6 مؤلفه اصلي شناسايي شد كه عبارت‌اند از: 1. پديده محوري، شامل مؤلفه‌هاي ظاهرگرايي گفتاري، زبان تصنعي، حقه‌هاي سياسي زبان، ترفندهاي زباني؛ 2. عوامل علّي، شامل مؤلفه‌هاي اوضاع حقيقي نامطلوب، هراس ادراكي، سودجويي فطري، ويژگي‌هاي شخصيتي؛ 3. عوامل بسترساز، شامل مؤلفه‌هاي فرهنگ سازماني، سياست‌زدگي، اقتضائات محيطي، عدم مطالبه‌گري ذي‌نفعان؛ 4. عوامل مداخله‌گر، شامل مؤلفه‌هاي هوش اخلاقي ضعيف، پليدي نهادي، بي‌مهارتي مديريتي، سياست اخلاقي بيمارگونه؛ 5. راهبردها، شامل مؤلفه‌هاي سوداگري اداري، ماكياولي‌گري، جهت‌دهي منفعت‌طلبانه افكار عمومي، مديريت ويتريني؛ 6. پيامدها، شامل مؤلفه‌هاي فردي، سازماني و اجتماعي. نتيجه‌گيري: نتايج تحقيق نشان داد كه مديران براي موجه جلوه‌دادن خود و سرپوش گذاشتن بر بي‌مبالاتي‌ها و همچنين عوام‌فريبي، از ترفندهاي زباني بهره مي‌گيرند. مي‌توان گفت نظام‌هاي دولتي براي مقابله با لفاظي‌گري، بايد شايسته‌سالاري و پرهيز از انتصاب مديران بي‌مهارت و كم‌تجربه را سرلوحه كار خويش قرار دهند.