تبيين عوامل موثر در بروز بحران هاي اجتماعي – امنيتي(مورد مطالعاتي ناآرامي آبان 1398)

جمهوري اسلامي ايران از همان روزهاي اوليه انقلاب اسلامي به دليل تقابل راهبردي با نظام سلطه همواره مورد كينه و دشمني آنان بوده است. نگاهي گذرا به فهرست اقدامات استكبار جهاني و ايادي داخلي آن عمق كينه و دشمني آنان با انقلاب اسلامي را آشكار مي سازد كه در هر برهه زماني، وجه جديدي به خود مي گيرد. يكي از موارد اين دشمني در آبان ماه 1398 و پس از اجراي طرح سهميه‌بندي سوخت رخ داد كه ويژگي‌هاي منحصربه‌فردي ازنظر سطح گستردگي، عمق خشونت و .. داشت. در پس پرده هر حادثه امنيتي، لايه‌هاي زيريني وجود دارد كه درواقع برهم‌كنش آن‌ها، منجر به بروز آن حادثه شده است. ازاين‌روي تمركز بر تجزيه‌وتحليل اين حوادث و ادراك عوامل مؤثر بر بروز آن مي‌تواند رهگشاي مديريت بحران‌هاي آتي فراروي نظام باشد. اين پژوهش از حيث رويكرد استقرايي و از حيث هدف، اكتشافي است و از حيث روش از راهبرد نظريه‌پردازي داده بنياد مبتني بر رويكرد گليسر بهره برداري و اقدام به مصاحبه با نخبگان اين حوزه شد. نتايج گوياي آن است كه سه عامل اصلي در بروز و تشديد اين حادثه نقش داشته است كه عبارت است از: آمادگي كامل نظام سلطه ، بي‌تدبيري دولت، ويژگي‌هاي متمايز بحران 1398.