نقش كاربرد وامواژه هاي عربي وفارسي در آموزش زبان فارسي (مطالعۀ موردي فارسي آموزان عرب زبان)

ارتباطات گسترده‌ فرهنگي ايران و كشورهاي عربي، باعث شده، واژگان بسياري بين دو زبان فارسي و عربي مبادله شود كه سهم ونحوه‌ ورود واژگان (وام‌واژه‌هاي) عربي در فارسي به مراتب بيشتر و قابل توجه است. گاهي اين واژگان مشترك با حفظ معنا ومدلول اول( در زبان عربي)، باعث تسريع روند يادگيري فارسي آموزان مي‌شوند؛ اما واژگان متعددي هم هستند كه علي‌رغم حفظ شكل ظاهري، در طول قرن‌ها دچار تحولات معنايي و كاربردي شده‌اند. در برخي موارد اين واژگان از نظر دايره شمول معنا، تخصيص و كاهش و گاهي نيز گسترش داشته اند.واژگان قرضي عربي در فارسي،به گونه هاي مختلف دستخوش تحول در معنا،آوا وگاه صورت نوشتاري واملايي شده اند درصورت عدم دقت در فرايند ونوع تحول معناي اين واژگان قرضي، به دليل تداخل با زبان مادري (خطاهاي درون‌زباني) روند يادگيري عرب‌زبانان دچار اختلال مي شود. برخي وام‌واژگان فارسي هم در زبان عربي وجود دارند كه به دو صورت مشاهده مي شوند:1. واژگان دخيل بدون تغيير در صورت آوايي و2. واژگان دخيل معرب . اين كلمات درچرخه‌ي بومي‌سازي با فرايندهاي واجي متنوع و متعدد، در زبان عربي كاربرد پيدا كرده‌اند. در اين پژوهش بر آنيم تا ضمن بيان نوع تحول وام واژه ها بويژه واژگان عربي درفارسي ، نشان دهيم كه چگونه مدرسان مي‌توانند با شناخت اين واژگان، از آن ها به عنوان يك ابزار وتكنيك موثر در آموزش زبان فارسي به عرب زبانان استفاده كنند و با استفاده از آن ها در تدريس و توليد محتوا، روند يادگيري زبان‌آموزان را در مهارت درك متون، افزايش دايرۀ لغات بهبود بخشد.