بررسي مدل تمايل به برقراري ارتباط براساس عزم و خودِ آرماني زبان دوم در ميان فراگيران فارسي به‌عنوان زبان خارجي

ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﺑﺮﻗﺮاري ارﺗﺒﺎط در ﺣﻮزه‌ ﻓﺮاﮔﯿﺮي زﺑﺎن دوم ﺑﻪدﻟﯿﻞ ﻧﻘﺶ ﮐﻠﯿﺪي آن در ﺑﻬﺒﻮد ﺗﻮاﻧﺶ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻓﺮاﮔﯿﺮان، ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ وﯾﮋهاي ﺑﻮده اﺳﺖ. در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ، ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت زﯾﺎدي ﻋﻮاﻣﻞ اﺛﺮﮔﺬار ﺑﺮ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﺑﺮﻗﺮاري ارﺗﺒﺎط در ﻣﻮﻗﻌﯿﺖﻫﺎي اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻪﻋﻨﻮان زﺑﺎن ﺧﺎرﺟﯽ را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮدهاﻧﺪ. ﺑﺎوﺟﻮداﯾﻦ، اﯾﻦ ﺳﺎزه ﺑﺮ روي ﻓﺮاﮔﯿﺮان زﺑﺎنﻫﺎي ﺧﺎرﺟﯽ دﯾﮕﺮ ﻣﻮردﺗﻮﺟﻪ زﯾﺎدي ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺗﻼﺷﯽ ﺑﺮاي ﺷﻔﺎفﺳﺎزي اﯾﻦ ﺣﯿﻄﮥ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ، ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮات ﻋﺰم و ﺧﻮدِ آرﻣﺎﻧﯽ زﺑﺎن دوم ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻋﻮاﻣﻞ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽﮐﻨﻨﺪه‌ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﺑﺮﻗﺮاي ارﺗﺒﺎط در ﻣﯿﺎن ﻓﺮاﮔﯿﺮان ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻪﻋﻨﻮان زﺑﺎن ﺧﺎرﺟﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر، ﺗﻌﺪاد 153 ﻓﺮاﮔﯿﺮ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ، ﺑﻪﻋﻨﻮان زﺑﺎن ﺧﺎرﺟﯽ، از ﻣﯿﺎن داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻞ داﻧﺸﮕﺎه ﮐﺮدﺳﺘﺎن، ﺑﻪﻣﺜﺎﺑﮥ ﺷﺮﮐﺖﮐﻨﻨﺪه اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. ﺟﻤﻊآوري دادهﻫﺎ ﺑﺎ ﭘﺨﺶ ﺳﻪ ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣﮥ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﺑﺮﻗﺮاري ارﺗﺒﺎط، ﻋﺰم و ﺧﻮدِ آرﻣﺎﻧﯽ زﺑﺎن دوم اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﺑﺮاي ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ و ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﺪل ﺳﺎﺧﺘﺎري، از روش ﻣﺪلِ ﻣﻌﺎدﻻت ﺳﺎﺧﺘﺎري اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﺗﺤﻠﯿﻞﻫﺎ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻫﺮدو ﻣﺘﻐﯿﺮ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻨﺎداري ﺑﺮ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﺑﺮﻗﺮاري ارﺗﺒﺎط اﺛﺮﮔﺬار ﺑﻮدﻧﺪ، ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﻨﺤﺼﺮﺑﻪﻓﺮد ﺧﻮدِ آرﻣﺎﻧﯽ زﺑﺎن دوم، در ﻣﯿﺎن ﻓﺮاﮔﯿﺮان زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻪﻋﻨﻮان زﺑﺎن ﺧﺎرﺟﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻋﺰم ﺑﻮد. درﭘﺎﯾﺎن، ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎي اﯾﻦ ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ.