الگوي به‌كارگيري موسيقي شعر در فرايند فراگيري زبان فارسي

در آموزش زبان، ابزارها و رويكردهاي متعدّدي براي فراگيري و آموزش زبان وجود دارد. يكي از اين ابزارها، متون ادبي است. اين متون، از ديرباز براي آموزش زبان فارسي در نقاط مختلف جهان در كانون توجه قرار داشته‌اند. ابزار ديگري كه گاه براي تسريع يادگيري از آن استفاده شده، موسيقي شعر است. در گذشته و نيز امروز، براي به خاطر سپردن برخي موضوعات آموزش پذير، مباحث آموزشي در قالب نظم به فراگيران آن علوم ارائه مي‎شده است. بر اين اساس، به نظر مي رسد؛ از يك سو آموزش زبان فارسي از طريق متون ادبي كه روشي اثرگذار با سابقۀ طولاني است و از سويي ديگر، استفاده از نظم براي آموزش دانش‌هاي عام كه روشي تسهيل كننده است، مي تواند تأثير مطلوب بر تسريع و تعميق يادگيري زبان فارسي داشته باشد. باوجود اهميت اين متون در آموزش زبان، تاكنون نحوۀ استفادۀ بهينه و اثربخش آن‌ها در آموزش زبان مغفول مانده است. اين پژوهش، پس از تبيين اهميت ادبيات و تأثير موسيقي شعر در آموزش و فراگيري زبان، الگويي براي استفاده از متون نظم ادبي و موسيقي شعر در آموزش زبان فارسي ارائه كرده است. اين الگو، بر اساسِ يافته‌هاي نظري به دست آمده است و داراي سه ركن اصلي است: نوع موسيقي شعر، مضمون اشعار و مراحل فعاليت‌هاي رويكرد ارتباطي (پيش از خواندن، هم‌زمان با خواندن و پس از خواندن). اين الگو در سه مرحله، فعاليّت‌هايي را براي آموزش زبان فارسي با موسيقي شعر تدوين كرده است كه متناسب با دانش زباني متوسط به بالا مي‌باشد.