نگرش فارسي‌آموزان مليّت‌هاي كره جنوبي، روسيه و عراق و مدرسان آنان نسبت به آموزش دستور و نحوۀ ارائه بازخورد

آﻣﻮزش دﺳﺘﻮر، از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮن، ﺟﺰﺋﯽ ﺗﻔﮑﯿﮏﻧﺎﭘﺬﯾﺮ از آﻣﻮزش زﺑﺎن دوم ﺑﻮده اﺳﺖ. ﻧﮕﺮشﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﻣﻮزش اﯾﻦ ﻣﺆﻟﻔﮥ زﺑﺎﻧﯽ وﺟﻮد دارد. آﻣﻮزش ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ دﺳﺘﻮر، آﻣﻮزش ﻣﻌﻨﺎ ﺑﺪون ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ دﺳﺘﻮر و آﻣﻮزش ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ، ﺳﻪ ﻧﮕﺮش اﺳﺎﺳﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ. از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ، ﻧﺤﻮه‌ اراﺋﮥ ﺑﺎزﺧﻮرد ﺑﻪ ﺧﻄﺎﻫﺎي زﺑﺎنآﻣﻮز ﻧﯿﺰ ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻬﻢ در آﻣﻮزش زﺑﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎورﻫﺎ و ﻧﮕﺮش زﺑﺎن آﻣﻮزان در آن ﻣﺆﺛﺮ اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﻧﮕﺮش زﺑﺎن آﻣﻮزان ﻏﯿﺮاﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺮ ﻧﺤﻮه‌ درﯾﺎﻓﺖ ﺑﺎزﺧﻮرد و ﻧﺤﻮه‌ ﯾﺎدﮔﯿﺮي دﺳﺘﻮر، ﺑﯿﻦ ﺳﻪ ﻣﻠﯿّﺖ ﻋﺮاﻗﯽ، ﮐﺮهاي و روﺳﯽ ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر، ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣﻪاي ﺑﯿﻦ ﻓﺎرﺳﯽآﻣﻮزان ﺳﻪ ﻣﻠﯿّﺖ روس، ﮐﺮهاي ﮐﺮه‌ ﺟﻨﻮﺑﯽ ، ﻋﺮاﻗﯽ و ﻣﺪرﺳﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي زﺑﺎنآﻣﻮزان ﻫﺮﮐﺪام از اﯾﻦ ﺳﻪ ﻣﻠﯿّﺖ ﺗﺪرﯾﺲ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﭘﺨﺶ و ﻧﺘﺎﯾﺞ آنﻫﺎ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪ. ﻃﺒﻖ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه، ﻫﻢ ﻣﺪرﺳﺎن و ﻫﻢ زﺑﺎنآﻣﻮزان ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﺎدﮔﯿﺮي دﺳﺘﻮر زﺑﺎن ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﯿﺮي زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ؛ اﻣﺎ ﻓﻘﻂ زﺑﺎنآﻣﻮزان ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﺎدﮔﯿﺮي دﺳﺘﻮر، ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺶ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻧﯿﺰ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪﻃﻮر ﮐﻠﯽ، زﺑﺎنآﻣﻮزان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﺎن، ﻧﮕﺮش ﻣﺜﺒﺖﺗﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﻣﻮزش ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ دﺳﺘﻮر دارﻧﺪ. از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ، ﻫﻤﮥ زﺑﺎنآﻣﻮزان ﺑﻪﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﺗﺼﺤﯿﺢ ﺧﻄﺎ را ﻧﻤﯽﭘﺴﻨﺪﻧﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ؛ اﻣﺎ ﺗﻤﺎﯾﻞ دارﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺪرﺳﺎن آنﻫﺎ، ﺧﻄﺎﻫﺎﯾﺸﺎن را ﺑﻪﻃﻮر ﻏﯿﺮﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﮔﻮﺷﺰد ﮐﻨﻨﺪ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺟﺰﺋﯿﺎﺗﯽ درﺑﺎره‌ اﺧﺘﻼف ﺑﯿﻦ زﺑﺎنآﻣﻮزان، از ﻣﻠﯿّﺖﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ، در ﻧﮕﺮش ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﻣﻮزش دﺳﺘﻮر و درﯾﺎﻓﺖ ﺑﺎزﺧﻮرد ﻧﯿﺰ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪ.