تحليل نظام‏ مند پژوهش‌هاي آموزش و يادگيري زبان به كمك فناوري در ايران

پرواضح است كه جهان امروز با سرعت فزاينده‌اي در حال دگرگوني است. در چنين جهاني، تحول سريع فناوري‌ها و مسائل اجتماعي، منجر به بروز شيوه‌هاي آموزشي نوين و به طور خاص شيوه‌هاي نوين در آموزش زبان شده است. با توجه به گستردگي و تنوع جمعيت مشتاقان، فراگيري زبان فارسي و دشواري آموزش حضوري زبان فارسي براي علاقه‌مندان و عدم وجود منابع كافي و منطبق با فناوري‌هاي روز، ضرورت وجود منابع درسي مبتني با فناوري‌هاي نو، در حوزه‌ آموزش زبان فارسي به عنوان زبان خارجي/ دوم احساس مي‌شود. از آنجا كه مطالعات تحليلي نظام‌مند، پژوهش هاي مختلف را يك جا جمع آورده و تحليل مي‌كنند تا پژوهشگران، برنامه‌ مطالعاتي و سياست‌هاي پژوهشي خود را بر اساس آن ها اتخاذ كنند. پژوهش حاضر، به تحليل نظام مند پژوهش هاي انجام شده در زمينه‌ آموزش و يادگيري زبان، به كمك فناوري در داخل ايران مي پردازد تا تصويري كلي از وضعيت فناوري در آموزش و يادگيري زبان‌ها در داخل ايران به ويژه آموزش و يادگيري زبان فارسي به كمك فناوري را ترسيم نمايد. به اين منظور، تمام نشريات داخلي مرتبط با زبان؛ شامل 42 عنوان از فهرست نشريات علمي – پژوهشي كشور انتخاب شدند و آرشيو شمارگان آن ها در فاصله‌ سال‌هاي 2010 تا 2022، مورد بررسي قرار گرفت. درنهايت، از ميان 225 مقاله در زمينه‌ آموزش زبان به كمك فناوري، تنها 11 مورد درباره‌ آموزش زبان فارسي به كمك فناوري شناسايي شد. از مهم ترين يافته هاي اين تحليل، مي توان به سهم اندك آموزش و يادگيري زبان فارسي از بهره مندي از فوايد فناوري اشاره كرد.