تأثير جايگزيني سلنيوم معدني با سلنيوم آلي از منشأ جلبك اسپيرولينا بر عملكرد و كيفيت گوشت سينه ‏جوجه‌هاي گوشتي

به منظور بررسي تأثير جايگزيني سلنيوم معدني با سلنيوم آلي از منشأ جلبك اسپيرولينا بر عملكرد و كيفيت گوشت سينه جوجه هاي گوشتي، از 160 قطعه جوجه گوشتي يك‌روزه در قالب طرح كاملا تصادفي با چهار تيمار، هشت تكرار و پنج قطعه پرنده در هر تكرار استفاده شد. منابع سلنيوم مورد استفاده شامل سلنيت سديم و سلنيوم آلي از منشأ جلبك اسپيرولينا بودند كه در دو سطح 50 و 100 درصد جايگزين شدند. سلنيوم آلي با كشت جلبك اسپيرولينا و غني سازي با سلنيوم توليد شد. ميزان سلنيوم موجود در تيمارهاي مختلف با روش طيف‌سنجي جرمي انتشار پلاسما از طريق تزويج القايي اندازه گيري شد. در اين آزمايش، فراسنجه هاي مصرف خوراك و افزايش وزن بدن به‌صورت هفتگي اندازه گيري و ضريب تبديل غذايي محاسبه شد. در سن 42 روزگي، از هر تكرار يك قطعه پرنده كشتار و وزن لاشه آماده طبخ اندازه گيري شد. براي اندازه گيري pH و مقدار سلنيوم ذخيره شده، از گوشت سينه نمونه برداري شد. نتايج نشان داد، در بين تيمارهاي مختلف از لحاظ صفات عملكردي و درصد لاشه آماده طبخ تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. تفاوت معني‌داري از نظر pH عضله سينه در صفر و 24 ساعت بعد از كشتار، بين تيمارهاي مختلف وجود نداشت. مقدار سلنيوم ذخيره شده در عضله سينه پرندگاني كه از سلنيوم آلي تغذيه كردند نسبت به تيمارهاي ديگر افزايش معني‌داري داشت P 0/05). به‌طور كلي، نتايج اين پژوهش نشان دادند كه جايگزيني 100 درصدي سلنيت سديم با سلنيوم آلي از منشأ جلبك اسپيرولينا، بدون كاهش در عملكرد پرنده منجر به افزايش مقدار ذخيره سلنيوم در عضله سينه شد.