كاربرد مدل ارتقا يافته چند مقياسي چند فيزيكي ژئومكانيكي در نرخ توليد نفت از مخزن

شبيه‌سازي جريان سيال و تغيير شكل‎هاي فاز جامد در محيط متخلخل يك گام مهم در مديريت و توسعه توليد نفت در مخازن نفتي است. با توجه به اين نكته كه شبيه‌سازي اين جريان در همه مقياس‌ها هزينه محاسباتي بسيار بالايي دارد، روش چند مقياسي چند فيزيكي تركيبي در سال‌هاي اخير توسعه‌ يافته است. همچنين، نقش فاز جامد در رفتار سيال و نرخ برداشت از مخزن انكارناپذير است. در تحقيق حاضر، روش ارتقا يافته چند مقياسي چند فيزيكي تركيبي ارائه ‌شده است كه قادر به تحليل تغيير شكل‌هاي كشسان و خميري در مخزن نفتي است. همچنين، تأثير اين روش بر نرخ توليد نفت از مخزن سنجيده شده‌است. ارتقا مدل پايه با استفاده از نظريه سطح تسليم و قانون جريان ناهمراه و انتگرال‌ گيري عددي ضمني براساس الگوريتم نگاشت بازگشتي انجام‌ گرفته است. براي نشان دادن بازدهي زماني الگو مسئله جريان در يك محيط متخلخل سه فازي با دو لايه شيل موردبررسي قرارگرفت كه علاوه‌بر اينكه نتايح تطابق قابل قبولي با الگوي ريزمقياس داشتند، كارآيي زماني بسيار بالايي با استفاده از الگوي حاضر به‌دست آمد. همچنين در مسئله‌اي ديگر مقايسه با نتايج آزمايشگاهي صورت گرفت كه نتايج تطابق بسيار خوبي با داده هاي آزمايشگاهي داشتند. در نهايت جهت بررسي عملكرد الگو جهت منظور نمودن كرنش‌هاي خميري بر نرخ برداشت، مسئله‌اي با سه نوع سنگ مخزن مورد ارزيابي قرارگرفت و مشخص شد؛ هرچه ميزان سختي سنگ كمتر باشد، با توجه به مستهلك شدن بخشي از انرژي تزريق ميزان برداشت نفت در زمان‌هاي اوليه كاهش مي‌يابد كه با افزايش زمان و كاهش كرنش‌هاي خميري به حد آستانه‌اي همگرا مي‌گردد.