معناداري قصيده النثر از منظر مباني هرمنوتيك گادامر (تحليل نمونه‌هايي از انديشه‌ها و اشعار ادونيس و انسي الحاج)

قصيدة النثر در چارچوب تفكر جنبش ادبي «مجله لبناني شعر» و به مثابه‏ نمود ادبي از انديشه‏ي هستي‏شناسانه‏ي اين جنبش، به دنبال كشفِ گونه‏ي ديگر از جهان و روابط ميان اشياء است. در اين نمود ادبي، زبان شعر ساختار از پيش طراحي‌شده را رها ساخته و هستيِ ديگرگونه را به نمايش مي‏گذارد. ازاين‌رو، فهم چنين متوني كه داراي معاني فلسفي است در چارچوب نظريه‏هاي ادبي و نقدي ميسر نيست و از اين طريق نمي­توان گستره‏ي معنايي آن متون را تحليل نمود و ممكن است تحليل‌ها به تك‏معنايي و سلطه مؤلف ختم شود. بر اين اساس دريافت ابعاد معنايي چنين متوني مستلزم كاربست رويكردهاي فلسفي است. هرمنوتيك فلسفي كه بر بنيادهاي فلسفه‏ي هستي‏شناسانه استوار است در باب تفسير متن امكان دريافت‏هاي وسيعي را براي خواننده‏ فراهم مي‏كند. در راستاي ضرورتِ يافتن رويكردي معناگرا براي تحليل اين نوع ادبي و پرده برداشتن از وجوه ادبيّت و زيبايي خاص آن، در اين جستار از يك‌سو با كاربست تئوري گادامر- فيلسوف آلماني به تفسير سطرهايي از قصيدة النثر پرداخته شده است و از طرف ديگر همسويي نگاه نظريه‏پردازان قصيدة النثر با مباني هرمنوتيك فلسفي در خصوص مسائلي از جمله سنت، زبان و روش‏گريزي - مورد بررسي و تحليل قرار گرفته است. در باب نتايج به ‌ويژه آنچه از تحليل نمونه‌ها به‌دست‌آمده بايد گفت انديشه‌هاي ادونيس يا انسي الحاج و يا ديگر صاحب‌نظران مجله لبناني شعر در بسياري از مؤلفه‏هاي خود با مباني هرمنوتيك گادامر همسو هستند به ‌ويژه در باب نفي نگاه ابزارنگري به زبان و هستي بخشي به آن، تعهد به سنت‏هاي سيال و زوال‏ناپذير.