بررسي تاثير مديريت استراتژيك منابع انساني بر عملكرد سازماني با نقش ميانجي قابليت مديريت و محوريت كارآفرينانه (مورد مطالعه: اداره كل دامپزشكي استان همدان)

پژوهش حاضر با هدف بررسي ارتباط ميان مديريت استراتژيك منابع انساني و عملكرد سازماني با نقش ميانجي قابليت مديريتي و محوريت كارآفرينانه انجام شده است. اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از نظر روش گردآوري داده‌ها از نوع پيمايشي مي‌باشد. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري پژوهش شامل كليه كاركنان اداره كل دامپزشكي استان همدان در سال 96 به تعداد 150 نفر و مطابق فرمول كوكران، اندازه نمونه آماري تقريباً برابر با 98 نفر مي‌باشد كه به شيوه نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. جهت تحليل داده‌هاي پژوهش از رويكرد مدلسازي معادلات ساختاري و روش تحليل مسير با نرم‌افزارSPLS بهره گرفته شد. نتايج آزمون تحليل عاملي تأييدي و سنجش بارهاي عاملي نشان داد كه متغير مديريت استراتژيك منابع انساني به ميزان 74 درصد از تغييرات عملكرد سازماني، مديريت استراتژيك منابع انساني به ميزان 67 درصد از تغييرات قابليت مديريتي، مديريت استراتژيك منابع انساني به ميزان 57 درصد از تغييرات محوريت كارآفرينانه را تبيين مي‌كند؛ لذا مديريت استراتژيك منابع انساني به طور مستقيم تأثير بيشتري بر عملكرد سازماني (نسبت به متغيرهاي قابليت مديريتي و محوريت كارآفرينانه) دارد. همچنين قابليت مديريتي به ميزان 58 درصد از تغييرات عملكرد سازماني، و محوريت كارآفرينانه به ميزان 48 درصد از تغييرات عملكرد سازماني را تبيين مي‌كند. نهايتاً عملكرد سازماني به ميزان 63 درصد ناشي از تغييرات عملكرد مالي و 52 درصد ناشي از تغييرات عملكرد كاركنان است. به عبارتي عملكرد مالي تأثير بيشتري بر عملكرد سازماني دارد. همچنين با آزمون ضرايب معناداري Z (مقادير t) مشخص شد كه ضريب مربوط به تمامي مسيرها از جمله مسيرهاي مديريت استراتژيك منابع انساني به قابليت مديريتي (5.469)، مديريت استراتژيك منابع انساني به محوريت كارآفرينانه (4.748)، مديريت استراتژيك منابع انساني به عملكرد سازماني (7.387)، قابليت مديريتي به عملكرد سازماني (5.294) و محوريت كارآفرينانه به عملكرد سازماني (6.374)، از 1.96 بيشتر است كه معنادار بودن اين مسيرها و مناسب بودن مدل ساختاري را نشان مي‌دهد. لذا تمامي فرضيه‌هاي پژوهش نيز تأييد مي‌شوند. اصالت/ارزش افزوده علمي: در اين پژوهش تاثير متغير ميانجي قابليت مديريتي و محوريت كارآفرينانه بر ارتباط ميان مديريت استراتژيك منابع انساني و عملكرد سازمان در اداره كل دامپزشكي استان همدان بررسي شده است.